آیتالله حاج سید محمد جواد مجاهد از خاندانی است که این تبار علاوه بر خدمات بزرگ علمی و افتخار فقاهت؛ شهدایی را نیز به اسلام تقدیم داشته و بزرگان این خاندان فخر حوزههای علمیه و جامعهی اسلامی هستند.
در صد سال اخیر بعد از مرحوم آیتاللهالعظمی حجت کابلی و حاج آقا مصطفی بهسودی، آیتاللهالعظمی شهید واعظ در حساس ترین دوران و با تقابل مظالم حکام مستبد زمانش، زعامت و رهبری مردم تشیع افغانستان را عهده دار بود که با سپری هرگونه موانع و مشکلات با توکل فوقالعاده به خداوند و در محوریت فرهنگ غنی ائمهی معصومین(علهیمالسلام) تلاش خستگی ناپذیر و درایت ویژه خود، به دفاع از مبانی تشیع و ارزشهای اسلامی در افغانستان رسالتش را انجام داد و بیشترین اهتمام خود را متصدی امور دینی و مصروف حفظ حوزههای علمیه این کشور نمود و بی تردید، علامه شهید واعظ از پیشقراولان مبارزه، روشنگری، تعهد و شخصیت مبتکر و توانمند علمی بود که باب تألیف در سدهی اخیر تاریخ افغانستان به دست او فتح و در نشر آثار علمى پیش قدم شد و بعنوان مرجع دینی برای اولین بار شهریهی به طلاب را در افغانستان می پرداخت و به مشکلات شان رسیدگی مینمود و در بُعد علمی ایشان، کتاب «مصباح الاصول» موثرین آثار وی هست که در حوزه های علمیه مورد استفاده علما قرار دارد و در بُعد اخلاق، کتاب «خاطرات زندان و یادی از اخلاق اسلامی» و در بُعد مناظره و پاسخ به شبهات کتاب «سیف الاسلام» از اثرات این عالم بزرگوار می باشد و او یکی از درخشان ترین ستارگان آسمان همیشه فروزان فقاهت، زعامت و فقیه ژرف اندیشی که امروز افتخار جهان اسلام است.
آیات معظم معاصر و بزرگواری چون؛ سید محمد حسین فاضل، سید ابوالحسن فاضل، سید محمدتقی وحیدی، سید حسین جوادی، سید محمد مهدی عالم، سید محمد کاظم مصطفوی، سید محمد جواد مجاهد و امثالهم نیز مربوط خاندان واعظ شهید و بعضاً افتخار تلمذ از محضر این علامه شهید و بزرگوار را دارند و اکثراً از بزرگان و پیشگامان ترویج معارف دینی دراین کشور بوده و هستند.
هدف از نگاشتن این نوشتار، ترسیم دور نمایی از سفرم به ایران، حوزه علمیه قم با هدف برگزاری هفتمین کنگرهی شهدای مرزبانان اندیشههای اسلامی افغانستان که قرار بود در نیمه ماه حوت(اسفند) ۱۳۹۸ خورشیدی در حوزه علمیه قم برگزار گردد که به دلیل ورود ویروس کرنا در این شهر مذهبی کنگرهی نامبرده لغو، ناگزیر چند روزی را در کنار بارگاه ملکوتی ثامنالائمه حضرت علیبن موسی الرضا(علیهالسلام) توفیق دیدار دوستان و بزرگان مقیم این شهر را داشته باشم، در ادامه دید و بازدیدها، دیروز توفیق حاصل شد که حضور حضرت آیتالله مجاهد رسیده و از نزدیک از ایشان بخاطر مریضی که عاید حالش گردیده بود عیادت و ملاقات نمایم.
آیتالله مجاهد یکی از عالمان سرشناس و خدوم افغانستان که سالها قبل در مناطق مرکزی و کابل پایتخت افغانستان به فعّالیت های دینی و اجتماعی مشغول بود و مردم افغانستان با شخصیت آیتالله مجاهد انس گرفتهاند و شخصیت علمی، دینی و اخلاقی وی موجب شد تا همیشه مخاطبان خاص خود را داشته باشد و او در حقیقت یکی از چهره های علمی، اجتماعی و خدوم معاصر که با درک صحیح از زمان و به مصداق حدیث مشهور «العالم بزمانه لا تهجم علیه اللوابس»، سالهاست که به مبارزه آگاهانه اخلاق عملی و سیره علمیأش در رفتار و کردار به عنوان معلم اخلاق در عرصه های مختلف فرهنگی، تربیتی و دینی الگو قرار گیرد.
آیتالله مجاهد، فرزند مرحوم سید محمد امین در یک خانواده روحانى دیده به جهان گشود، وی عالم فرهیخته، فروتن و خوش برخورد و سالهای قبل از جهاد در مناطق مرکزی فعال در عرصههای علمی، فرهنگی و اجتماعی بود که پس از حاکمیت کمونیست ها در کشور به جمهوری اسلامی ایران هجرت نمود، او علاوه برتدریس دروس حوزوى و تبلیغ معارف اسلامی، دوران جهاد نیز به عنوان روحانى رسالت مند در مجالس متعدد از جهاد مردم افغانستان حمایت می نمود و در این راستا نقش برجستهای را ایفانمود.
آیت الله مجاهد که به مناسبتهاى مختلف دینى در گردهمایی و همایش ها از سوی مومنین دعوت میگردید با تمام وجود مىکوشد تامردم خویش را با فرهنگ اسلام بیشتر آشنا سازد و سخنانش نیز تأثر گذار بوده و برخى از آثار او عبارت اند از: برنامه ماه مبارک رمضان؛ ارزش جهاد در اسلام و مقام شهید؛ فرزندان فاطمه و ستارههاى جاویدان …
بیش از یکسال است که وی کاملاً از افغانستان به مشهد مقدس منتقل شده، این تصمیم پس از آن انجام شد که در اثر فشارها و مشکلات گوناگون مریضی عاید حالش گردیده و در اثر سکتهی خفیف لکنت در بیان پیدا نموده، نگارنده که در افغانستان ارتباط نزدیک با وی داشتم، حدود یکسال بود که از دیدارش محروم بودم و همیشه تأسف داشتم که چرا کابل حضور آیتالله مجاهد خالی باشد.
از آنجاییکه آیتالله مجاهد از دسترس برخی اشخاص استفاده جو دور و مدعیان به اصطلاح ارزشهای دینی برای برآورده شدن منافع شخصیشان از شخصیت ایشان استفاده ابزاری نمیتوانند خرسندم، دیروز در گلریز(یا گلشهر قدیم) به دیدارش رفتم، منزل محقر با دنیای از صفا و محبت از من پذیرایی نمود، ساعاتی را که در خدمت شان بودم، از فعالیت تحقیقاتی که در این ایام انجام میدهد و نیز موضوعات مختلف و خاطرات متعددی یاد آوری نمودند؛ ایشان بزرگواری فرمودند و از نظریات و پیشنهادات من نسبت یک سری قضایا و اتفاقات که در زندگیأش رُخ داده بود تشکری نمود.
در زمان اقامت وی، برخی افراد و اشخاصی با استفاده از اعتماد ایشان که سعی میکردند حضرت آیتالله مجاهد را در محذورات و یا رقابتها، آن هم ناسالم تحت عنوان جناح های سیاسی قرار دهند و این سرمایه علمی را مصرف منافع زودگذر شان نمایند و همین طور بارها این عالم بزرگوار را در عمل انجام شده قرار دادند و حتی در معاملات شان از اعتبار اجتماعیأش بهره بردند؛ چنانچه در عصر جهاد آیتاللهالعظمی سید محمد کاظم مصطفوی را با تعهد شکنیهای شان از حزب متقدر حرکت اسلامی مورد بی اعتمادی قرار دادند.
چقدر در جامعهی ما حرمت، حیثیت، جایگاه و شخصیت چهرههای خدوم و خدمتگزار و محبوب جامعه را به راحتی توسط برخی سیاسیون و منافع طلبان حرفهی شکسته میشود، حتی به برخی بزرگان همانند حضرت آیتاللهالعظمی شهید واعظ اهانت صورت میگیرد و امید وارم که خداوند جامعهی ما را از دست تاجران بنام دین و جهاد نجات داده و به سمت یک جامعه آزاد و مستقل، گذار از یک جامعه استثمار شده به سمت استقلال جامعه، گذار از شرایط انحصار قدرت تا رسیدن به شایستگی ها و برجستگی های علمی و اخلاقی سوق دهد، به امید آنروز…
سید جعفرعادلی«حسینی»/ ۱۱ حوت ۱۳۹۸ خورشیدی
