همزمان با فرا رسیدن سالیاد حوادث 7 و 8 ثور، می‌خواهم نیم نگاهی به این دو حادثه‌ی سیاسی، اعتقادی و تاریخی داشته باشم؛ عوامل، انگیزه و پیامدهای 7 ثور 1357 و 8 ثور 1371 خورشیدی را یاد آوری نمایم.
7 ثور سیاه‌ترین روز در تاریخ افغانستان است که پس از کودتای خونین توسط احزاب چپی در سال 1357 خورشیدی که به‌عنوان نقطه عطف در تاریخ سیاسی افغانستان یاد می‌شود و مردم افغانستان 7 ثور را سرآغاز تمام بدبختی‌ها و خون‌ریزی‌ها می‌دانند و همچنان پس از کودتای 7 ثور 1357 خورشیدی، کمونیست‌ها با دستگیری دانشمندان و مدیران اجتماعی و اقشار مختلف مردم، رفتار خشن با جامعه‌ی مذهبی و سنتی افغانستان داشتند که موجب دیگرگونی و خیزش مردمی شد و پس از آن زمینه‌ی اشغال نظامی توسط اتحاد جماهیر شوروی سابق فراهم و مقاومت گسترده علیه متجاوزین گردید که در اثر این تجاوز، صدها هزار نفر کشته و حدود 8 میلیون از اتباع افغانستان به کشورهای دیگر مهاجر شدند و سرانجام در 26 دلو 1368روس‌ها از افغانستان اخراج شدند.
اما 8 ثور 1371 خورشیدی، احزاب به اصلاح جهادی با حمایت غربیها و کشورهای همسایه قدرت را تصاحب و بخاطر قدرت طلبی و جنگهای نیابتی، رویدادهای تلخ را خلق کردند و افغانستان را به طرف جنگهای داخلی و افراط گرایی کشاندند.
هرچند قبل از آن مردم افغانستان تصورمی‌‌کردند که این کشور پس از بقدرت رسیدن احزاب جهادی به صلح، امنیت و آرامش دایمی خواهد رسید؛ اما چنین نشد و با تأسف عده‌‌ای از رهبران نا لایق و تفنگ به دوشان غیر مسئول به نام جهاد و اسلام که با اهداف و آرمان واقعی جهاد فاصله داشتند، روز عزت ملت مسلمان افغانستان‌را بخاطر قدرت طلبی و رسیدن به قصر ریاست جمهوری و وزارت کلیدی دست آورد مجاهدین واقعی را بر باد دادند و جنگهای خانمانسوز داخلی را بوجود آوردندکه حتی دوران سیاه کمونیست‌ها با آن همه جنایات، به یک رؤیای شیرین برای مردم ما تبدیل شد و دوام جنگهای داخلی زمینه ظهور طالبان را فراهم نمودند و احزاب چپی و راستی نزدیک به نیم قرن فجایع خونین را خلق نمودند، ما از 7 ثور 1357 خورشیدی بدینسوشاهد حوادث ناگوار و تلخ هستیم و همچنان هرآنچه سختی‌ها و مصائب را امروز مردم ما می‌بنند در اثر خلق فجایع خونین دهه‌ی هفتاد است.
امید وارم که ما به زودی شاهد افغانستان، امن، آباد باشیم.