(بمناسبت بیست و پنجمین سالگرد شهادت غلام نبی مشتاق)
در قسمت اول و دوم (پست قبلی نگارنده)، تحت عنوان: «شهدای واقعی چه کسانی هستند؟»، به بهانه ای بیست و پنجمین سالگرد شهادت غلام نبی مشتاق در رابطه با کارکرد مبارزاتی و دیدگاه شهید مشتاق راجع به نقش مجاهدین، موانع و مشکلات داخلی برای نیروهای جهادی حرکت اسلامی پرداخته شد، در این قسمت که آخرین پست موضوع مورد نظر خواهد بود، به غربت شهدای دوران جهاد اسلامی افغانستان و سخنان آیت الله شیخ محمد نقی افشار اشاره می شود.
در طی پس از پیروزی جهاد، دوران حکومت مجاهدین و پس از اجلاس بن در سیزده سال گذشته همواره اهداف و آرمان شهدای دوران جهاد نادیده گرفته شد، و به جای تجلیل و تقدیر از شهدای واقعی دوران جهاد مردم افغانستان، عده ای بر منفعت ها و موقعیت های شخصی و گروهی تکیه زده و در یاد بود شهدا منافع اشخاص برآورده و شهدای واقعی در غربت و فراموشی سپرده شد، امروز در افغانستان علاوه برفراموش نمودن ارزشها، مخصوصا شهدای واقعی و جهاد پرافتخار چهارده ساله مردم این کشور به جای اینکه افکار اسلام محوری در این سرزمین تقویت گردد، اسلام را به یک دین خشونت، جنگ طلب و نفاق افگن، جهاد و شهدای واقعی را به فراموشی سپردند، افرادی در قالب احزاب سیاسی با دامن زدن تعصبات و تبعضیات حزبی، قومی با اسطوره سازیهای دروغین در درون جامعه اسلامی نفوذ و افکار چپی را تقویت و ارزشهای دینی را به انزوا کشانیدند که در این راستا غفلت و بی توجهی رهبران جهادی باعث گردید تا از ثمره جهاد، استفاده مناسب صورت نگیرد.
یکی از شهدای دوران جهاد افغانستان، شهید غلام نبی مشتاق می باشد که او در پایتخت و مناطق مختلف کشور مبارزه نمود و این اولین سالیاد آن شهید بزرگوار است که با حضور اقشار مختلف جامعه در حوزه علمیه خاتم النبیین(ص) برگزار می گردد.
امسال برخلاف سالهای قبل سالیاد شهید مشتاق، از سوی دو جریان؛ یکی حزب انسجام ملی به ریاست داکتر صادق مدبر در دفتر آن حزب و دیگری از طرف خانواده و همسنگران شهید مشتاق در حوزه علمیه خاتم النبیین(ص) تجلیل گردید.
در این دو مراسم سخنرانان درباره شهید مشتاق و ارزش شهادت در اسلام و نقش شهدای دوران جهاد را در حفظ ارزشهای دینی و استقلال کشور مهم خواندند و بر تداوم راه وآرمان والای شهدای واقعی دوران جهاد تاکید نمودند.
هرچند حزب انسجام ملی جند روز قبل از سالیاد این فرمانده مشهور جهادی؛ سالیاد مرحوم مزاری را نیز در مرکز حزب نامبرده بر گزار نموده بود، با تفاوت اینکه در مراسم استاد مزاری از سوی بازمان گان و شاخه های حزب وحدت در برگزاری این مراسم بعنوان قدر دانی از حزب انسجام ملی مسئولیت نگرفته بودند و اما در مراسم سالیاد مشتاق، غلام رضا براتی بعنوان یکی از بستگان و به نمایندگی خانواده شهید مشتاق به خاطر برگزاری این محفل از حزب انسجام ملی قدر دانی و سپاسگذاری نمود.
مدبر که خود در این مراسم، یکی از سخنرانان سالیاد شهید مشتاق بود، او اظهار داشت: شهید مشتاق متعلق به یک قوم و مذهب و منطقه نیست؛ او متعلق به خانواده بزرگ جهاد و به همه مردم افغانستان می باشد و مشتاق آرزو داشت که حکومت اسلامی در افغانستان به وجود آید.
برگزاری اینگونه مراسم از سوی حزب انسجام ملی برای اولین بار و پس از برکناری داکتر صادق مدبر از سمت ریاست اداره امور حکومت اگر و مگرهایی را به دنبال دارد که در فرصت دیگر بدان پرداخته خواهد شد.
همچنین محفلی نسبتا با شکوهتری در حوزه علمیه خاتم النبیین(ص) با حضور شخصیتها و رهبران احزاب سیاسی و جهادی، نمایندگان مردم در شورای ملی و سنا، همسنگران و خانواده شهید مشتاق و آیت الله محسنی رهبر اسبق حزب حرکت اسلامی و جمع کثیری از شهروندان کابل، قبل از ظهر پنج شنبه 27 حوت 1393 در مسجد خاتم النبیین(ص) بیست و پنجمین سالیاد شهادت مشتاق برگزار گردید، در این مراسم برخلاف معمول یک سخنران انتخاب گردیده بود، آیت الله شیخ محمد نقی افشار، امام جمعه شرق کابل و فرزند شهید آیت الله العظمی شیخ محمد امین افشار از شخصیت های علمی کشور سخنرانی پرشور نمودند.
آیت الله افشار، قانون اساسی و رسمیت مذهب جعفری را از برکت خون شهدا و فداکاری های آنان در راه اسلام خواند و گفت اگر ایثارگری و از خود گذشتگی شهدا نمی بود، امروز نه نام جمهوری اسلامی و نه انتخابات بود.
امام جمعه شرق کابل به سه، دست آورد مهم شهدای دوران جهاد اشاره نموده و گفت:
دست آورد اول اینکه؛ به برکت جهاد و خون شهدا، رهبران و ملت شریف ما در مسیر وحدت و همبستگی اسلامی قرار گرفتند و امروز بحمدالله در افغانستان شیعه و سنی کنار هم حامی همدیگر هستند، علمای اهل سنت و نمایندگان آنان پارلمان کشور برای رسمیت مذهب جعفری و از قانون احوال شخصیه تشیع حمایت نمودند. رسمیت مذهب جعفری حاصل خون شهدا بود، درست است که حضرت آیت الله العظمی محسنی و دیگر علمای شیعه در این راه خون جگر خوردند و تلاش نمودند و به حسب ظاهر تلاش اینها بود ولی در حقیقت این خون شهدا بود که مذهب را در قانون اساسی کشور و قانون احوال شخصیه شیعه را رسمیت بخشید.
دست آورد دوم؛ خون شهداء این بود که مجاهدین مردان ما، نظام ملحد مارکسیستی را در سراسر جهان به زباله دان تاریخ فرستاد، اگر ایثار گری های شهدای ما نبودند، از ترکی و حفیظ حجت الاسلام و آیت الله درست می کردند و چنانچه امروز نیز کسانی هستند که از دین استفاده ابزرای می نمایند.
دست آورد سوم؛ خون شهدا این بود که مجاهدین حکومت اسلامی را برپا کردند و لی متاسفانه عملکرد برخی وارثین و بازماندگان جهاد و شهداء باعث شد، قاتلین مردم مسلمان ما، خلقی ها و پرچمی های دیروز، امروز بر پست های سیاسی کشور تکیه زدند. حجم فساد و سوء استفاده همه نمایانگر این امر است که ما از مسیر شهدا تا چه حد منحرف و از اهداف آن والا مقامان نزد پروردگار تا چه حد بیگانه شده ایم. اگر خون شهدا و صداقت و فداکاری آن عزیزان توانست کشور افغانستان را از سقوط حتمی نجاد دهد ولی عملکرد بعضی از مجاهدین به عنوان وارثین آن شهدا امروز لکه ننگی برای این کشور شده است.
آیت الله افشار با تاکید بر اینکه نباید ما آرمان شهدای واقعی را فراموش کنیم وخون آنها را نا دیده بیگیریم، باید همه جز ارزشهای دینی و منافع ملی افغانستان در فکردیگری نباشیم و شعارهای قومی و نژادی هیچ دردی مردم را دوا نکرده ونخواهد کرد و این رفتار نه از نظر دین منطقی است و نه ازنظر عقل سازگاری دارد و او اشاره به جنگ های خانمانسوز داخلی نموده گفت: در طول جهاد کسانی بودند که خود اسیر دنیا طلبی و نفاق زدگی و از دین استفاده ابزاری کردند، آمدن شان در جهاد و مسیر مبارزه این بود که در فردای پیروزی بر اریکه قدرت تکیه بزند و به مطاع دنیا دست یابد و بر همین اساس بود که عمرشان را در جنگهای خانمانسوز داخلی سپری نمودند و راه را برای جنگ های داخلی هموار کردند ولو آنها یک روز برای دین قیام کرده بودند، چون دنیا هدف بود و از دین استفاده ابزاری و کسانیکه یک روز در ستیز و منازعه با مخالفین شان بودند و بعد درسر هر پیمان انتخاباتی دهها بار تغییر موضع دادند و در کنار هم دست همدیگر را فشردند که ای کاش از اول دست ها را بهم داده بودند و این بساط خون ریزی و تفرقه که در جامعه ما رقم خورده بود، رقم نمی خورد.
این عالم دینی با تاکید به مجاهدین مردان که ایمان بخدا را فراموش نکرده اظهار نمود: اگر ما امروز دنبال راه شهدا هستیم و برای شهدا سالگرد و تجلیل می گیریم و آنها را در عالم برزخ شاد نماییم، زیراآنها بر سر ایمان شان جان دادند و اندیشه شهدا، این بودند که بر منصب و مقام نگاه نمی کردند، چنانچه شهید مشتاق زندگی خود را از دست داد و مصارف جبهات را از سرمایه های شخصی خویش می پرداخت و آنها دنبال احسن الاعمال بودند و آنها کسانی بودند که به تعبیر مولایش امام علی(ع) دنیا را سه طلاقه نمودند.
غمناک باشیم که ما فردای قیامت پاسخ گوی یک ملت مظلوم و با ایمانی هستم، ما فردای قیامت پاسخگوی آن پیره زنی هستیم که چند تا تخم مرغ و غذا را از شکم فرزندانش می زدند و دهها کیلومتر به مجاهدین می رساندند تا جهاد را به ثمر برسانند، اما امروز وارثین جهاد، از خانواده شهید استاد مبشر و خیلی خانواده های دیگر شهدا سراغ نگرفتند، امروز شهدا و آنانکه مفقود الاثر شدند، متاسفانه مورد بی مهری وارثین جهاد قرار دارند، در حالیکه شهدای ما خود شان را برای رضای خدا و از همه داشته های دنیا و اموال گذشتند ولی با این وضعیت که داریم ،کدام یکی از ماهها، خودمان واقعا دنبال رو شهدا می دانیم. تجلیل از شهدا به معنای باورمندی و ایمان داری به آرمان های شهدا و رفتن در مسیری آنها باید باشد…
لذا سخنان جانسوز و عمیق آیت الله افشار در این مراسم حضار را به غربت شهدای دوران جهاد انداخت و همه از سوز دل می گریستند، نگارنده نیز تحت تاثیر سخنان مخلصانه ایشان افتادم، به همین جهت به تمامی علما، مجاهدین، وارثین جهاد و شهداء پیشنهاد می کنم که در شرایط کنونی می طلبد که زمان مشخص برای اولین قربانیان و شهدای راه اسلام پس از بقدرت رسیدن کمونیست ها در این کشور، علمای دینی و مجاهد مردان دوران جهاد اسلامی افغانستان یاد بود صورت گیرد و خوب است که با نام شهیدی از دیگر شهیدای مظلوم و گمنام کشور هم ذکری به میان آوریم، اما وای از زمانیکه بخاطر یکی دیگران را فراموش کنیم.
زنده نگه داشتن ياد و خاطره شهداء كه امروز در زير غبار هوا و هوس هاي قدرت طلبان كم فروغ گرديده و ملت مسلمان و مجاهد افغانستان در هر شرايطي حمايت از ارزشهاي جهاد را وظيفه ديني و اسلامي و با عث ارج گذاري بر اهداف و راه شهدای خویش می دانند واینک می طلبد که وارثین جهاد و شهداء، مخصوصا مسئولین حزب حرکت اسلامی که شهدای زیادی را درمناطق مختلف کشور در برابر تهاجم بیگانه قربانی داده اند، با برنامه ریزی مشخص جهت شناسایی شهدای واقعی روحانیت و دوران جهاد را با برگزاری سیمینار، نشست های تحقیقی و همایش مردمی به معرفی چهره های تابناک و فداکار این سرزمین بپردازند، زیرا شهدا بهترین الگو برای نسل امروز و آینده ما هستند و آنها با نثار جان خود برای دفاع از اسلام، قرآن و کشور به مبارزه برخواستند و در راه حفظ ارزشهای دینی جان های شان را فدا نمودند که از میان صدها هزار شهبد فقط با نام برخی شهدای دوران جهاد اسلامی اشاره می نمایم:
یکی از پیشگامان نهضت جوانان مسلمان، شهید استاد عزیزالله مبشر بود که سالهای قبل از جهاد به مبارزه برخواست و نیز او از شخصیت های تاثیر گذار در جهاد اسلامی افغانستان علیه متجاوزین بود که سالیان متمادی با مبارزات فرهنگی و نظامی خویش مردانه از این سرزمین دفاع تا اینکه در راه خدا، جهت نشر معارف اسلامی و استقلال کشور به شهادت رسید.
فرمانده شهید حاج سیدابراهیم شاه حسینی(ره) شیرپیشینه ای نبرد، عارف شبها، یاور وحامی مستضعفین که شجاعت و تقوای این شهید بزرگوار قابل وصف و ستودنی است.
شهید داکتر علیشاه توری، سردار همیشه سرافراز(زاهد شب و شیر روز) در عرصه های مبارزات اسلامی از نخستین روزهای آغازین جهاد مسئولیت مجاهدین و چریکهای شهری حرکت اسلامی را در سطح ولایت کابل به عهده داشت، با شجاعت و پای مردی علیه رژیم دست نشانده روس به مبارزه برخواست.
شــهیـد ســیداســـدالله«مســـرور»، فرزند مرحوم سید حسین شاه مسرور، شاعر و مناقب خوان اهل البیت(ع) که همزمان باتهاجم ارتش سرخ شوروی درافغانستان از ارزشهای دینی و ملی دفاع و یکی از آغاز گران جهاد در شمال کشور علیه متجاوزین بود.
شهيد سيّد ابوالحسن رفيع زاده، از جمله فرماندهان دلير و قهرمان جبهات نبرد در برابر كمونيستها و از آغاز گران جبهات پغمان و از نظر مبارزات، اسوهى مقاومت و فداكارى و تحقق اخوت اسلامى ميان تشيّع و تسنن در جبههى مقاوم پغمان بود.
و همین طور حجج اسلام؛ شهید غلام حسن کاشفی، رضوانی بامیانی و فرمانده معروف شهید محمد نبی مشهور به لوی ماما، شهید حاجی عبدالحسین معروف به حاجی معلم، و دهها شهید دیگر که در این مختصر نمی گنجد.
بنا بر این شهدا در الگوسازی جوانان موثرترین و با ارزش ترین الگو هستند، وارثین جهاد و شهداء تلاش نمایند تا با یاد آروی خدمات و خاطرات آنها، شهدا را الگو قرار دهند، اگر بخواهیم شهدا را فراموش نکنیم، از کلیه خانواده و همسنگران شهدا خواسته می شود تا با تشکیل کمیسیون دائمی و یا نهادی با عضویت افراد دلسوز و به دور از منفعت طلبی، جهت جمع آوری، اسناد و آثار فرهنگی از شهدا برای زنده نگه داشتن یاد و خاطره ی آن عزیزان با جمع آوری، زندگی نامه، وصیت نامه، دست خط، خاطرات، مقالات و تالیفات و نیز آثار صوتی وتصویری در قالبهای مختلف (عکس، نقاشی و فیلم) برا برپایی نمایشگاه و زمان مشخصی را در طول سال را برای تجلیل از مقام شهدای دوران جهاد، طرح ذیل را جهت تجلیل شهدای دوران جهاد پیشنهاد می نمایم.
1. ستاد برگزاری تجلیل از شهداء(بصورت کمیسیون دائمی و یا نهاد مشخص در همین راستا)
2. جلسات مشورتی، بصورت ماهوار
3. تهیه لیست و آمار شهدا و معلولین دوران جهاد
4. تبلیغات و خبررسانی از طریق کنفرانس مطبوعات، اطلاعیه ها و شبکه های اجتماعی
5. برنامه ریزی و طرح سیاست های مشخص و شفاف، از قبیل انتخاب سخنران، مدعوین، هماهنگی با نهادهای همسو،چاپ تصاویر شهدا بصورت پوستر و بنیر، تأمین هزینه محفل و…
در پایان یکبار دیگر بر روان پاک شهدای گلگون کفن و مجاهدان مخلص که تا آخر پاک باقی ماندند و جز لقای پروردگار آرزویی ندشته اند درود می فرستم.