مصلحت اندیشی،از دست دادن زمان و سرمایه های معنوی و مادی

یک جهان ممنون ازنقدبجا ومفید وسازنده تان.
خداکندبیداری ببخشد وبه خط مستقيم رهیاب شوند!

از عنایات جناب مولوی صاحب حسام رئیس مقتدر شورای اخوت اسلامی افغانستان و حجت الاسلام والمسلمین استاد اسلامی جهان سپاس

دیوانه ریاضیدان

با عرض سلام و احترام خدمت جناب آقای سید طالب ذکی که واقعا ایشان را دوست دارم، اما در پاسخ جنابعالی که نقد بنده شما را متاثر ساخته عرض کنم:
1) من جزء مشاورین تصمیم گیرنده در جمع دوستان نبودم تا رازی نزد من باشد و آن را افشا نمایم، آنچه که در نوشته من تحریر گردیده، بعنوان نُقل مجلس در همه جا(خودی و بیگانه) این معضله را مطرح می نمودند.
بخاطر دارید که از همان لحظه ورودم به مزار شریف، دوستان نگران بودند که مبادا میان من و جناب آقای توانا نبردی صورت گیرد و دوستان متضرر شوند، با آنکه من به اسرار دوستان مزار و جناب آقای هادی خدمت عزیزان رسیدم، ولی از همان نخستین لحظات ورودم احساس گردم که دوستان نگران حضور من در این جمع هستند و به همین جهت از حضور در جمع تصمیم گریندگان در همان ابتدا ورودم فاصله گرفتم، هرچند من با آقای توانا از طریق مبایل صحبت نمودم و از ایشان سخت گلایه داشتم و گفتم هر حرف و سخنی با من داری در خدمتم، اما ایشان کما فی السابق اظهار اخلاص و هسمو بودن و گفته های که دوستان نگرانش بودند رد نمودند.
2) از دوستان این انتظار را نداشتیم وقتی که میهمان دعوت می نمایند، پی هم تذکر دهند که برخی ها با حضور آقای هادی و عادلی در این همایش ناراضی هستند، همانگونه که جناب آقای هادی و حقیردر کابل مدافع دوستان بودیم و خودمان را با بعضی اشخاص مواجه نمودیم و این انتظار را از شما دوستان نیز داشتیم.
3) همنوا شدن من با استاد شجاعی و حاج آقای اسلامی واقعیت عینی بوده که از نزدیک مشاهده نمودم.
4) جالب تر اینکه به گفته شما همايشي به اين جامعيت را آقای هادی بی نظیر گفته، نه تنها این همایش بی نظیر که کم نظیر هم نبوده، زیرا:
– معلوم نیست که آقای هادی از حضورش در این همایش راضی بوده باشد، برای اینکه بعضی دوستان مزار اظهار می داشتند که رضایت آقای هادی را جلب نمایند و چه رسد به اینکه ایشان این همایش را بی نظیر بخواند.
– جناب آقای فاضل حسینی در بازگشت از سفر مزار به من و جناب آقای هادی معترض بودند که گویا بدون مشوره ایشان، بنیاد فرهنگی اجتماعی راه امین را در لیست نهادهای برگزار کننده همایش نامبرده افزودیم و نیز عدم شفافیت، گویا ایشان بعنوان یکی از برگزار کنندگان اصلا در جریان نبوده باشند.
این را باید دوستان بپذیرند که مشکل اساسی عدم تصمیم گیری خود عزیزان بودند که متعهد به مصوبات نبودند، انتخاب سخنرانان غیر مسلکی و مصلحتی، مدیریت از کنترول هیئت رهبری خارج، در برابر مصارف هنگفت و کمر شکن که صورت گرفت منصفانه آنگونه که انتظار می رفت استفاده درست صورت نگرفت….

خدمت برادر ارجمندم جناب آقای سید جعفر عادلی که بی تعارف به ایشان ارادت دارم و به وجودش افتخار می کنم عرض کنم که شما خود گفته اید که جزء مشاورین بوده و تا ساعت یک شب سر و کله زده اید. البته خود نیز شاهد بودم.
ازریابی حاج آقای هادی را من در شب بعد از همایش طی مصاحبه ای شخصا انجام دادم و ثبت کردم تا در تدوین دست آورد همایش از آن استفاده شود. با دیگر شخصیت ها نیز مصاحبه شد که ارزیابی شان خیلی متفاوت با قضاوت شما بود. تعبیرات خود نمایی، چپاول و حیف و میل را که شما فرموده اید با دوستان مطرح کردم جوابی دادند که خصوصی برای تان می فرستم. شکی نیست که هر همایشی نقاط ضعف و قوت دارد این همایش نیز اینگونه بود که باید منصفانه ارزیابی شود.

حاجی آقای ذکی واقعا به این بزرگوار سید جعفر عادلی جواب خوب و منطقی دادید به نظر بنده هم جناب آقای عادلی همانطوری که من هم در آن شب تصمیم گیری بودم به هیچ کس فرصت حرف زدن نمیداد و نظر پردازی میکرد واینکه میگوید به عنوان مشاور نبودم با حفظ ادب یا عمدا چنین میگوید یا که دچا ر فراموشی شده اینکه راز دار خوبی نیست یک چیز مسلم است اما اینکه ادعا میکند که مصلحت اندیشی شده اولا قابل قبول نیست چراکه همه افراد لایق و نخبه در سخنرانی گرفته شده بود بر فرض که بپذیریم به نظر من در بعضی جاها لازم است که مصلحت مسلمین در نظر گرفته شود چرا که اسم این همایش هم جایگاه علما در تحکیم وحدت اسلامی است اگر مصلحت اندیشی نشود از همان آغاز ریشه این وحدت و برادری را زدیم دیگرچگونه وحدت را تحکیم می بخشید برادر عزیز جناب حاجی آقای عادلی شما واقعا آدم بی انصاف بودید اگرنه این همه منفی بافی نمیکردید هر همایش نقض های خودش را دارد یک آدم عاقل هیچ وقت منفیات را نمیگیرد بلکه جنبه های مثبت و مؤثر را میگیرد که این همایش جنبه های مثبت زیادی داشت ونمایانگر وحدت مسلمین بود خداوند به شما انصاف دهد تا به ناحق قضاوت نکنید

من هم در آن همایش حضور داشتم. جناب استادعادلی به نکته‌های خوبی اشاره کرده‌اند. نکته‌هایی که هر انسان با انصافی آن‌ها را تأیید میکند. مشکل این بود که با توجه به پرهزینه بودن همایش و این که از ولایات مختلف بزرگان گردآمده بودند لازم بود همه چیز قبلا برنامه ریزی می‌شد. مثلا مشخص می‌شد که کدام موضوعات در این همایش پرداخته شود و توسط کدام آدم‌های صالح و اهل. موضوعاتی در نظر گرفته می‌شد که جوامع اسلامی به خصوص افغانستان با آن دچار است و برای هرکدام راه حل پیشنهاد می‌شد و این کار از کسانی ساخته است که اهل دانش و مطالعه و پژوهش باشند نه از سیاست‌مدارانی که نه اهل مطالعه هستند و نه اهل نظریه پردازی. برای سیاست‌مداران و شخصیت‌های تشنه سخنرانی و تشنه مطرح شدن هم راه حلی می‌یافتند؛ آنان را به عنوان مهمانان خاص در جایگاه می‌نشاندند و یا با بردن نام‌شان احترام می‌کردند اما آنان باید شنونده می‌بودند.

برادر گرامی جناب آقای فاطمی به نکات خوبی اشاره کردند یکی ترکیب سخنرانها و دیگر مصلحت اندیشی. در شرایط فعلی در کشور ما مصلحت یک راهبرد است. دنیا هم این ضرورت را درک کرده و بر همین اساس حکومت مصلحتی وحدت ملی را پیشنهاد و عملی کرد. ولی بعضی از دوستان از این نکات غافلند. بله در دراز مدت باید امثال این معضلات با فرهنگ سازی و گام به گام حل شود. به هر تقدیر از تذکارات بجای استاد فاطمی قدردانی می شود

آقای سید اسحاق شجاعی من از شما یک سؤال دارم میشه به ما بفرمایید افراد صالح که شما مد نظر داشتید که به عنوان سخنران انتخاب شود کی ها بودند ؟ برادرم موضوع همایش مشخص بود و حتی برای وحدت جامعه طرح از طرف آقای عالمی پیشنهاد شد ببخشید آن افراد را که به نظر شما اهل مطالعه و پژوهش نیست اتفاقا بیشتر اهل

با سلام به همه خوانندگان این کامنت ها
با معذرت که در این روزها بخاطر بی برقی پایتخت کشور، موفق نمی شوم که به شبکه های اجتماعی مراجعه و پاسخ کامنت دوستان را به موقع بنویسم. پیرو موضوعی که دوستان در جواب کامنت های قبلی من مطرح نمودند، تذکر مواردی را ضروری می دانم:
1. همانگونه که می دانید کلمه نقد، برای شناخت محاسن و معایب به کار رفته و به قول اهل لغت سره را از ناسره باز شناسد.
بدون شک نظر دادن و داوری کردن درباره ی عملکرد مثبت یا منفی، اشخاص و مجموعه ها، و ساده تر بگویم، ارزیابی و برملا نمودن ضعف و قوت ها بخاطر تقویت و رفع اشتباهات و انجام اصلاحات است، نباید چنان حساسیت را به دنبال داشته باشد که کار، اهل علم و فرهنگ را به بجای انتقاد پذیری و یا جواب منطقی(قناعت کند یا قناعت دیگران را حاصل نمایند)، به زنانه خبری و یا شبیه دعوای پیره زنان بیانجامد و بجای اینکه ازنقدبجا ومفید استقبال شود، بزرگواران واکنش نشان دهد، در حالیکه نقد مقدمه تکامل عملکردهاست.
2. من نمی خواهم به کامنت های که قبلا پاسخ داده شده، مجددا آن را تکرار و بدان بپردازم، صرفا من باب تذکرعرض می کنم:
– همراهی من با جناب استاد اسلامی و استاد شجاعی، بدین معنا نیست که دوستان می فرمایند که گویا من تحت تاثیر قرار گرفته و دیدگاه آنان را باز نویسی می نمایم، عنوان و اهداف همایش را که آقای اسلامی به نکاتی از متن بروشور اشاره نموده بود، به تایید دیدگاه ایشان، اصلا با برنامه های این همایش همخوانی نداشت. جناب آقای شجاعی به پُرهزینه بودن همایش و انتخاب سخنرانان اشاره داشتند و حقیر به مصلحت اندیشی مسئولین و مصارف کمر شکن همایش پرداخته بودم.
– از هر انسان با انصاف که پرسیده شود، با توجه به پرهزینه بودن همایش که تعداد زیادی از ولایات مختلف در مزار شریف گردهم آمده بودند، شرکت کنندگان از کدام شخصیت علمی و صاحب نظر در موضوع مربوطه بهرمند شدند، هرکدام پاسخ خواهند داد که جلسه خیلی کسل و خسته کننده بود، آیا این مصارف هنگفت و کمر شکن، حیف و میل بیت المال نیست؟
حیف و میل تنها به سرقت کنندگان اطلاق نمی شود، اصراف و استفاده نادرست از امکانات و بیت المال حیف و میل است.
سخنرانان نیز معترض بودند، حجت الاسلام محمد حسین جعفری یکی از سخنرانان که دوستان اسرار داشتند ایشان به زبان پشتو صحبت نمایند، او در نخستین سخنانش لب به اعترض به تشکیل دهندگان این همایش گشود، صدیق افغان که ریاضی دان است معترض بود که چرا همایش توسط وی بعنوان بزرگترین پروفیسور جهان افتتاح نگردید، هرچند بخش دوم همایش با سخنرانی ایشان افتتاح شد، بعضی سخنرانان و سیاست مداران که نخود هرآشی هستند و در هر موضوع صاحب نظر و به گفته جناب استاد شجاعی اگر بحث نجوم هم باشد، این حضرات باید سخنرانی نمایند.
3. یکی از بزرگواران در کامنت شان آورده بودند، در شرایط فعلی کشور ما مصلحت یک راهبرد و ما بدان ضرورت داریم و حکومت مصلحتی وحدت ملی را یک حرکت عملی خوانده بود. مگر مردم ما از مدتها بدینسو شاهد چانه زنی های حاکمان قدرت سیاسی حکومت وحدت ملی وابسته به گروههای اقوام خاص نیستند که اقشار مختلف جامعه از آن به ستوه آمده اند و اولین آزمون برای حکومت وحدت ملی اینکه چهار شبانه روز پایتخت کشور در تاریکی بسر می برد و این چه مصلحتی است؟
4. دوست دیگری تحریر نموده بودند که آقای هادی از برگزاری همایش راضی بودند و اما شما بخاطر مجری بودن آقای توانا مشکل دارید.
عزیزم چنین نیست، نظر آقای هادی محترم است ولی من کار به کار آقای توانا نداشتم، هرچند دوستان به من گفتند آقای توانا در باره شما اگر و مگرهایی داشته و دارند، من با آقای توانا تماس گرفتم، ایشان کما فی السابق اظهار اخلاص وارادت نمودند، بعدش دوستان مزار نگران حضور آقای توانا بودند و حتی اظهار می داشتند که جناب آقای وحدت معاون محترم ولایت نیز توصیه فرمودند سعی شود که وی در برنامه ها حضور نداشته باشند که ایشان مشکل آفرین هست.
5. در پیام های خصوصی که دوست قدیمی ام جناب آقای مبارک شاه محسنی، بعنوان گلایه به نمایندگی از حضرت آیت الله میرهادی سجادی(دام عزه) به من فرستاده بودند، ضمن گلایه اظهار داشتند:
– حجج اسلام؛ سید محمد هادی«هادی» رئیس بنیاد فرهنگی، تبلیغی پیامبر اعظم(ص)، شیخ نادرعلی مهدوی مشاور رئیس جمهور در امور قومی و سید محمد حسین محقق زاده منشی اول شورای علمای شیعه افغانستان در دفتر موسسه فرهنگی، خدماتی ثقلین مقیم مرا به سید گرا و فتنه گر خوانده بودند و حاج آقای سجادی از من دفاع نمودند، با تشکر از عنایت حاج آقای سجادی که خیلی به ایشان احترام و دوست شان دارم، در همین صفحه از حضرات که در بالا نام بردم، تقاضا مندم چنانچه حرف و سخنی و یا احیانا اسنادی برعلیه من داشته باشند بدون تعارف در همین شبکه اجتماعی ارائه فرمایند.
با عرض و معذرت، مَثَل معروفی است که می گوید: «الغریق یتشبث بکل حشیش». غریق به هر شاخه خشکیده ای برای نجات خود چنگ می زند. اقتدارگرایان فقط بخاطر نقد غرق نشده اند، مشکل شان آن است که از پشتوانه لازم انتقاد پذیری نیز بی بهره اند.
اگر من از نوشته های اسد بودا و امثالهم انتقاد نموده ام، در همان آغاز(چند سال قبل) باورم این بود که آنها با نشانه گرفتن سادات که در حقیقت سید زدایی مقدمه مذهب و دین زدایی هست، اگر بعضی ها بخاطر یاد آوری از مقالات ضد دینی آنان همانند؛ روایت نژادگرایی خر در کتاب اصول کافی، نامه به امام محقق کابلی، …..
یا اگر من به حمایت از حضرت آیت الله سید محسن حجت در موضوع مبارزه ایشان با فرقه ناجیه و یا تکفیر نویسنده کتاب گمنامی قلم زدم و حمایت نمودم، مرا به چنین عنوان اتهام می نمایند، پیشمان نیستم، نه اینکه مثل بعضی دوستان که از حضور ایشان در همایش نگران باشند و اگر در این راستا مرا متهم به فتنه گری نمایند افتخار می کنم.
می بایست که دوستان به جای نفرت و توهین و تهمت، بر الفت و محبت و خیرخواهی و نیکویی تاکید و کمک نمایند.
اوصیکم و نفسی بتقوا لله.
والسلام علی من التبع الهدی

با سلام خدمت تمام دوستان و اندیشمندان فرهیخته:اما بعد دوستان دو طرف که نقد کردن و یا جوابیه برای نقد ها نوشتن از دوستان و آشنایان هستند بنده قصد توهین یا اسائه ادب به هیچ کدام شان را ندارم. و لکن عرض کوچک حقیر این است که: این خود زنی ها برای چیست؟ بقول دوست ما که از جیب شما که نرفته! شما فرض کنید «همایش» نه بلکه «نمایش» آیا این نمایش در برابر کیست؟ دوستان و آشنایان؟ نه ،کیست که حضرت آیت الله سجادی یا بقیه ی برگزار کننده گان را نشناسد؟!!! آیا نیاز هست که این همه مصرف کند تا خود را به دوستان نمایش دهد؟ خیر. پس اگر نمایش هم باشد نمایش یک جمع علمای است در مقابل عالم نماها و دانشمند نماهای که امروز خود شان را در جهان به عنوان اسلام شناس جا زده اند و از کشور های غربی به سوی آنان جذب می شوند، در دنیای امروز یکی از حربه های بسیار قوی حمایت جمعی از یک ایده و حکومت و نظام است و در موضوع ما نیز چنین اجتماعی از همدلی و وحدت و اتحاد علما و دانشمندان و فرهیختگان شیعه و سنی حکایت دارد که خاری است در چشمان داعش و تیری در قلب حامیان آنان، اگر هیچ ثمری دیگری هم نداشته باشد این ثمر کافی است که به آنان نشان دهیم که تمام علمای شیعه و سنی یا قسمت اعظم آنان که جمع شده اند هیچ گاهی داعش و حامیان آن را نمی خواهند و در کنار هم دست متجاوز را قطع خواهند نمود، چه پشتون چه هزاره چه ازبک و چه تاجیک و… همه جمع شدند بر علیه افراطی گری، تکفیری ها و داعشی ها صحبت کردند از رسانه ها پخش شد و آنان دیدند.بعضی دوستان اشکال داشتند که این همایش جنبه ی تبلیغاتی دارد!! تعجب است تمام کار های سیاسی اجتماعی جنبه ی تبلیغات و رسانندگی و پیام دارد اما پیامش به که هست؟ خوب معلوم است دشمن، نه دوستان.وانگهی جالب این است که بعضی دوستان نام نوشته های خویش را گذاشته بودند «نقد» و جدا کردن سره از ناسره!!! ولی متاسفانه ما هر گشتیم و جستجو کردیم چیزی بنام «سره» نیافتیم همه اش هرچه در این مسودات بود «ناسره» بود، این خیلی بعید است از این فرهیختگان!! حد اقل یکی از محاسنش را نام می بردید تا «نقد» صدق می کرد در حال که شما همه را انداختید دور‍! فکر نکنم کسی نام آن را «نقد» بگذارد بلکه بیشتر به «فقد» شباهت دارد تا نقد!در اخیر عرض کنم که همان طوری که گفته شد این همایش آن قدر نقایص نداشت که ارزش این همه جنگ و جدل و دعوا و مدافعه و مرافعه و رقص قلم را داشته باشد، بله مثل معروف است که: «کوه هر قدر بلند باشد به همان اندازه دره اش عمیق است» لذا کار هر اندازه بزرگ باشد به موازات آن نقص و کمبودی دارد بهتر بود دوستان – آن گونه که فرموداند: که از روی دلسوزی این مطالب را نوشته- اول جنبه های مثبت آن را یاد آور می شدند بعد نقطه های منفی آن تذکر می دادند تا در آینده دیگران و دیگران مراعات می نمودند نه اینکه از اول همه را سیاه رنگ نموده و زحمات چندین و چند روزه این عزیزان را که این همه زحمت کشیدند، نادیده بگیرند زیرا در این صورت حساسیت ها را بر می انگیزانند طبعا در این صورت نتیجه ی مثبت نیز ندارد کما اینکه مشاهده شد.و من الله التوفیق.

خواهش می کنم جناب استاد زکی البته ما هم معتقدیم که این همایش نسبت به حجم که داشت یک سری نقایصی و کمبودات داشته کما اینکه خود جنابعالی و همکاران شما نیز متوجه آن شده اید که ان شاءالله در دفعات بعد رعایت شود.

توضيح يك نسبت ناروا: «دوستان مزار نگران حضور آقای توانا بودند و حتی اظهار می داشتند که جناب آقای وحدت معاون محترم ولایت نیز توصیه فرمودند سعی شود که وی در برنامه ها حضور نداشته باشند که ایشان مشکل آفرین هست» جملات فوق در يكي از كامنت‌هاي جناب آقاي استاد سيد جعفر عادلي آمده بود. و چون مربوط به يك مقام رسمي يعني حاجي وحدت معاون مي‌شد از ايشان سؤال كردم آيا شما يك همچو دغدغه‌اي داشتيد؟ ايشان در پاسخ نوشتند: «سلام خسته نباشید چيزی که در مورد توانا به من نسبت داده دروغ است» آقاي عادلي عزيز مي‌تواند بگويد اين دوستان مزار چه كس يا كساني بوده كه اين نسبت دروغ را به آقاي وحدت داده است.

تشكر از توضيح تان جناب استاد عادلي عزيز

جناب استاد شجاعي شايد خبر نداشته باشد كه بنده اولين نقدي كه بر نقد نوشتم در جواب آقاي اسلامي بود. وقتي كه شما شايد به فكر نقد نويسي هم نبوديد نه شما و نه استاد عادلي. زماني كه آمدي با آقاي موحد مصاحبه كني و به ايشان خبر دادي كه من هم نقدي دارم كه قصد انتشار آن را دارم. بنده در همان زمان جوابيه آقاي اسلامي را نوشته و به آقايان موحد، حسيني قاضي، حسين آغا، اساتيد ثقلين و… ارائه دادم و روز بعد به فيس بوك گذاشتم. البته اسم نوشتار آقاي اسلامي را نمي توان نقد گذاشت بلكه به تعبير استاد شاه انجير به فقد بيشتر شباهت دارد تا نقد. راجع به نوشتار شما (استاد شجاعي) هم كه اعم از مدعا بود كامنت نوشتم و بيشتر از آن چيزي نداشت كه نياز به تبيين داشته باشد. وانگهي تمام نوشتار من در پاسخ به نوشتار و اشاراتي است كه در متن‌ها آمده و مثل شما به حدسيات متوسل نشده ام و دست و كاسه اي‌ را هم يدك نمي كشم

بر روح و روان سعدی صلوات…………. بر جاه و جلال مهدی(عج) صلوات……………بر نقد و نگارش و بحث و جدل ………… تا وقت و زمان بعدی صلوات.