محضر شريف حضرت آیت الله محسنی رئيس و اعضای شورای علمای شیعه افغانستان
سلام عليكم بما صبرتم
من در جلسه ي كه قبلا ذكر گرديد بعنوان يكي از اعضاي شوراي علما می خواستم نظر و پیشنهادات خویش را در موضوع طرح شده داشته باشم ولکن با واکنش تند و مخالفت جناب آیت الله صالحی یکی از معاونین شورای علمای شیعه رو برو گرديد، هرچند اين عمل وي برخلاف اساسنامه شورا و شأن اهل علم بود، و چنانچه من براي بيان نظرم اسرار مي كردم، كساني ديگري هم اظهار نظر مي نمودند و حرمت جلسه و علمای بزرگوار حفظ نمی شد، و من در آن جلسه مجبورا و مصلحتا آن وضعیت را تحمل نمودم و اینک روی سخن این نامه باحضرت آیت الله محسنی ریاست محترم و اعضای شواری علمای شیعه افغانستان هست و من از شما كه مصداق «العالم بزمانه لايهجم عليه اللوابس» هستيد انتظار دارم که سئوالاتم پاسخ گفته و از روحانيت راستين اسلام و تشيع جز اين انتظاري نمي‌رود كه به تكليف خود در قبال حل اختلاف اعضاي شوراي علما قاطعانه و بدون هرگونه تبعيض، برخورد اسلامي و انقلابي عمل كنيد.
حضرت آيت الله محسني و اعضاي محترم شوراي علماي شيعه!
تنها فعالیت اجتماعی من کار فرهنگی و سخنرانی بوده است و حقير هرگز در سخنرانی‌هایم به احد از علما بی احترامی نکرده و اکثرا آشکارا از روحانیت دفاع کرده، اگر انتقادی در جلسات شورای علمای شیعه و شورای اخوت اسلامی بر زبان من رفته، یک‌سره در چارچوب اساسنامه شورای علمای شیعه و شورای اخوت اسلامی جهت اقتدار، نظم و ايجاد ساختار سالم آن بوده است.
ارادت و احترام كه من به اعضاي شوراي علما مخصوصا جناب آقاي صالحي معاون شورا داشته و دارم، متأسفانه از مدتها بدینسو بخاطر برخي مسائل جزئي چون ذكر القاب و عناوين حساسيت نشان مي دهد و وحتي در جلسات عمومي و خصوصي حتي در كرسي مقدس تدريس معارف ديني با عصبانيت و ذكر كلمات ركيك و خلاف شأن يك عالم ديني با توهين و استهزاء بكار برده شود، من از شما علماء بزرگوار مخصوصا حضرت آيت الله محسني مي خواهم كه شما بارها حکومت عدل امام علی(ع)، را الگوی خود فرانموده‌اید و آن حضرت در نامه‌ی سی و یکم نهج البلاغه می‌گوید: «میان خود و دیگران، خویش را عیار سنج بینگار؛ برای دیگران آن بپسند که برای خود می‌پسندی و برای دیگران آن روا مدار که خود برنمی‌تابی…. همان‌گونه که خوشنودی خود از مردم را طلب می‌کنی، خوشنودی مردم از خود را نیز بخواه.»
شما در مقام ریاست شورای علما خواهان بازگشت به الگوی حکومت پیامبر اسلام و امام علي هستید، اعضا را در پیشه‌ها و پایه‌های گوناگون به دلیل ابراز نظر شخصي به اهانت گرفته می شود كه نقض اساسنامه شورای علمای شیعه که یکی توهین علیه من صورت گرفته حل شود، در غير آن من ناگزيرم با ارائه نامه سرگشاده عنوان شوراي علماي شيعه به يكي از روزنامه ها به موجب آيه 148 سوره نساء «لاَّ يُحِبُّ الله الْجَهْرَ بِالسُّوَءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلاَّ مَن ظُلِمَ» وقتي سخن منطقي و قانوني مردم شنيده نشود، حق دارند فرياد كنند و البته جواب آنان تهمت وتوهین نيست و من نيز از خود دفاع مي نمايم.
براساس فرمايش بزرگان كه ملاك امتياز در جامعه تقوا و صداقت و درستي و امانت در كار مي باشد. در حاليكه مصلحت اندیشی ها بخاطر رأی نیاوردن يكي از اعضا در هيأت مديره شورا کسی از اساسنامه شورای علمای صورت می گیرد، بر همين اساس به آنها بدون رأي مسئولیت را پذیرفته اند. از شما به عنوان رئیس شورای علمای شیعه در جهت نظارت صحيح بر دستگاه اجرايي انتظار مي رود كه بدون هيچ گونه مسامحه اين امانت را به خوبي پاسداري نمائيد. مگر نه اين است كه صلاح و فساد علما و امرا، صلاح و فساد امت را به دنبال دارد، چرا اين كلام نبوي مورد دقت و تأمل بيشتر از سوي شما قرار نمي گيرد؟
نمي دانيم چرا امروز متأسفانه شفافيت گفتار و تصميم از سوي برخی اعضای شواری علمای شیعه در خصوص ابهامات موجود در تخلفات صورت گرفت.
علماي بزرگوار!
صدها سال است كه روحانيت اسلام تكيه گاه محرومان بوده است، هميشه مستضعفان از كوثر زلال معرفت فقهاى بزرگوار سيراب شدهاند و آنان در هر عصرى از اعصار براى دفاع از مقدسات دينى و ميهنى خود مرارتها و تلخي‌هايى متحمل شدهاند و همراه با تحمل اسارت‌ها و تبعيدها، زندان‌ها و اذيت و آزارها، شهداى گرانقدرى را به پيشگاه مقدس حق تقديم كردهاند. روحانيت متعهد، هرگز زير بار منت و ذلت نرفتهاند.
اگر ما تلاش دشمنان شیعه را برای نابودی تشیع در نظر بگیریم، و تشیع را بدون سلاح و دفاع علماء در برابر این تهاجمات گسترده ملاحظه كنیم، جایگاه كاركرد علمای اسلام برای ما روشن خواهد شد، مجاهدتهای مرحوم آیت الله حجت در یاد بود از اهل بیت(ع)، مبارزات شهید آیت الله واعظ و شهید آیت الله افشار و علامه شهید بلخی و… و آزار و اذیت‌هایی كه آنها تحمل كردند و زحمات طاقت فرسای آیت الله محسنی و دفاع هرکدام از آن بزرگان از ماهیت شیعه و تألیفات گرانسنگ اکثر علما كه هر یك با بیان سخنرانی و تألیفات در جای خود یك خلأ اساسی و یك شبهه گسترده را از دامن شیعه زدوده و تشیع را كه می‌رفت در عرصه تاریخ به نابودی كشیده شود، نجات داده است.
آيا وقت آن نيست که امروز هم آقايان علما آشکارا و شيردلانه در برابر تک روی و استبداد رأی برخی قرار گیرد؟
آيا وقت آن نيست که به سنت اندرزگويی و نيک خواهی، به تندروان را به نوع دوستی بازگردانند؟
آيا وقت آن نيست که برای نجات کشور به پا خيزند و بارديگر جزويی از معنويت و وجدان پاک افغانستان شوند؟
بر روحانيت است که بر نقش امروز خود کم بها ندهد و آن را فراموش نکند.
طبقه‌ای از علما نیز با ایفای نقش در عرصه تبلیغ دین تكاپو كرده و دین اسلام و احكام آن را، در نسلهای مختلف زنده داشته‌اند كه كار اینها از دو طبقه فوق سخت‌تر بوده است، چون تمام دست‌آوردهای طبقات پیشین اعم از مراجع تقلید و محققان و مؤلفان توسط این طبقه به زبان عامیانه و عرفی و كارآمد به مردم منتقل شده است. اینها مروجین و حافظان شریعت اسلامی بوده‌اند.
معنویت در دین اسلام و در اندیشه علمای شیعه كه از ائمه الهام گرفته‌اند با ارزشترین حالات انسانی است، علمای شیعه بر محور دینداری و دین محوری و دین‌مداری معنویت را به مردم از راه‌های مختلف آموخته و در فرصت‌های به دست آمده القاء نموده‌اند.
با عرض و حرمت
والسلام علی عبادالله الصالحین
سید جعفرعادلی «حسینی»