اجازه نامه های اجتهاد از مراجع و آیات عظام؛

ضیاء الدین عراقی^{(قدّس سرّه)}(متوفی 1359 هـق، برابر1319 هـش)

و سید ابوالحسن اصفهانی^{(قدّس سرّه)} (متوفی 1365 هـق، برابر 1325 هـش)

بسمه تعالی

بعد از حمد صلاة جناب مستطاب عمدۀ الفضلاء و العظام و نخبۀ الفقها الفخام فخر المحققین و افتخار المجتهدین السلیل الموید و الحبر المسدد العالم الجلیل والافخم النبیل غواص بحارالعلم و التقوی والعارج معارج السداد والهدی السند الممجد السید احمد الکابلی که مدت مدیدی مشغول بتحصیل علوم دینیه بوده و کسب فیوضات خویش از جوار ابوالائمه(علیه السلام) فرمودند و در همت به تحصیل یگانه زمان محسوب و بحمدالله رسیدند به مقامات عالیه خصوصاً به درجه اجتهاد که آن بهترین مراد است برای ایشان که عمل نماید به آنچه را که از ادله شرعیه استنباط نموده و حرام است بر ایشان تقلید در آنچه اجتهاد در وی فرمودند. و اوصیه بتقوی الله.

من الاحقر ضیاء الدین العراقی

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله رب العالمین والصلاة والسلام علی اشرف الانبیاء والمرسلین محمد خاتم النبیین و علی آبائه الطاهرین و لعنة الله علی اعدائهم اجمعین.

اما بعد فإن جناب الفاضل العالم والورع المحقق الکامل المهذب الصفی التقی السید احمد الکابلی دامت تأییداته ممن صرف عمره فی تحصیل العلوم الشرعیه و تنقیح مباینها النظریه فاحثا باحثاً مجداً مجتهداً حتی صارم من العلماء الاعلام و ممن یشارالیه بالبنان و بلغ رتبة من الاجتهاد فله العمل بما بستنبطه من الاحکام علی النهج المألوف بین الاعلام وله التصدی فیما بتصدیه المجتهد و اجزت له ان یروی عنی کلما صحت لی روایته بالطریق المقرره المنتهیة الی مشایخ العظام الی اهل البیت العصمة علیهم السلام و نرجوه ان لا ینسانی من صالح الدعوات.

والسلام علیه و رحمة الله و برکاته.

الاحقر ابوالحسن الموسوی الاصفهانی