این خانه عظیم، به نام خانه خدا، نام گذاری شد؛ خانه ای که مورد توجه خداوند متعال می باشد، خانه ای که محل برکت و لطف و احسان پروردگار است، خانه ای که از زمان حضرت آدم (ع) تاکنون، مورد احترام جمعیت ها بوده و هم اکنون قبلة بیش از هفتصد میلیون مسلمان می باشد، خانه ای که مورد توجه پیامبران و رهبران دینی و پیشتازان راه حق بوده است.
بدون شک ، زیارت خانه ای چنین عظیم، یکی از بزرگترین آرزوهای همة ما است.
آنانی که واجد شرایط مقرره مستطیع هستند. سفری بزرگ و مقدس در پیش دارند؛ سفری به «بیت الله الحرام» «زیارت خانه خدا» زیارت قبور متبرکه رسول اکرم (ص) ، ائمه اطهار (ع) و صحابه ای گرامی (رض) و شرکت در بزرگترین و شور انگیزترین کنگره مسلمین جهان.
آری! حجاج محترم در اجتماع شرکت می کنند که صدها هزار تن از مسلمانان جهان، بارنگ ها، نژاد ها، زبان ها، آداب و رسوم و ملیت های مختلف در کنار هم قرار می گیرند کنگره و جمع عظیمی از مسلمین که مظهر اتحاد، یک رنگی و قدرت آنان می باشد؛ اجتماعی که همه با یک صدا، دعوت حق را لبیک می گویند و خدای بزرگ را ستایش می کنند.
ساختمان کعبه، در شهر مکه در دامنه سلسله کوه هایی واقع شده، و طواف گاه مسلمین جهان است.
این خانه توحید را حضرت ابراهیم (ع) پرچمدار توحید، نوسازی کرد ( و طبق روایات) بنای اصلی آن را به حضرت آدم (ع) نسبت می دهند. بنای خانه ای خدا از سنگ های حجاری شده، سیارنگ است و همیشه دارای یک روپوش ابریشمی مشکی است که سال یک بار طی مراسم خاصی ، توسط پادشاه عربستان سعودی ، تعویش می شود.
خانه کعبه، چون در دامنه کوه ها واقع شده، تاکنون چند بار دستخوش سیل قرار گرفته است.
خانه کعبه یک بار قبل از بعثت در اثر سیل عظیمی خراب شد، نصب حجر الاسود در این بنا به دست رسول خدا (ص) موجب رفع مشاجرات دامنه داری گردید؛ هنگامی که بنای ساختمان کعبه تمام شد، طوائف مکه در نصب حجر الاسود اختلاف کردند، و هر یک از آنها می خواست افتخار نصب حجر الاسود به او واگذار شود، این اختلاف به حدی بود که طوایف را آماده جنگ نموده بود. بعد از چهار شب، حکمیت را به «ابو امیه بن المشیره» که ریش سفید ترین بود واگذار کردند. وی گفت: اول کسی که از در مسجد الحرام داخل شد، وقتی او را دیدند همه گفتند: « ما راضی هستیم به قضاوت این امین» نزد حضرت آمده آن حضرت را از پیشامد مطلع کردند. رسول اکرم (ص) فرمود: جامه ای بیاورید . رفتند و جامه ای آوردند. آن جناب، حجر الاسود را از زمین برداشت و میان جامه گذاشت سپس فرمود: « نماینده هر قبیله ای قسمتی از جامه را بگیرد.» چنین کردند، حجر الاسود را در جای خود گذاشت. و به این ترتیب بزرگترین اختلاف بر طرف گردید.
کعبه تاریخچه بسیار طولانی و پر حادثه را دارد و در هر حال تمام این حوادث از عظمت و اهمیت آن سرچشمه می گیرد.
شکوه و جلال این مجمع بزرگ اسلامی، بر هیچ کسی پوشیده نیست، اجتماع برادران مسلمان، با جامة سفید، در چنین مکان مقدس و صحرای وسیع عرفات و شهر الحرام و منی، جنبه حقیقی این عمل روحانی عظیم را که مخصوص دین مبین اسلام است، آشکار می نماید. با توجه به این که این مجمع ، کنگرة بین المللی و جهانی مسلمانان می باشد و به خصوص مورد توجه بیگانگان نیز بوده و از طرفی همه به داعی فرمان خدای بزرگ به این سرزمین آمده و در این راستا رستاخیر عبادی و پر شورترین مراسم سیاسی مذهبی شرکت کرده اند؛ لازم و ضروری است که از کلیه اموری که به اخلاق و متانت اسلامی لطمه می زند اجتناب کنند.
در اسلام کعبه به عنوان یک مامن و پناهگاه شناخته شده و حتی حیوانات این سرزمین از هر نظر باید در امنیت باشند و کسی مزاحم آنها نشود، انسانی که به آن خانه پناه می برند نیز در امان هستند؛ حتی اگر قاتل و جانی باشند، کعبه مکان مبارک، امن ، همبستگی و مایة هدایت جهانیان است و در این خانه نشانه های روشنی از خدا پرستی و توحید و معنویت به چشم می خورد.
جهان امروز که همیش نزاع در آن وجود دارد، بودن چنین مرکزی در آن می تواند اثر عمیقی برای حل مشکلات مردم از خود نشان دهد، امن بودن این منطقه باعث می شود که مردم با تمام اختلافاتی که دارند در جوار آن در کنار هم بنشینند و به مذاکره بپردازند. به امید همبستگی ، اتحاد و اخوت واقعی میان مسلمین جهان و پی بردن به مفاهیم حقیقی بیت الله شریف.
نويسنده:
سيدجعفرعادلي«حسيني»
منبع:
پامیر نشریه شهر کابل – شماره 253 سه شنبه 13 قوس 1386