فرزند ایشان دوست قدیمی ام در دوران جهاد اسلامی که نیز اهل قلم و اندیشه جناب آقای قیوم بشیرهروی باعث گردیده که برمتن و اشعار ایشان که در مورد یکی مجاهدان راستین راه اسلام در آغاز جهاد اسلامی افغانستان نکاتی را یاد آوری وضمن قدردانی از دوست گرانمایه ام اشعار داستان و اشعار که توسط او سروده شده حضور خوانندگان محترم پیش کش نمایم.
این داستان واقعی «قرعه کشی» ما را بیاد و خاطره جهاد گران سرافراز و شهدای بی ادعا و گُمنام کشور مظلوم افغانستان انداختید، من در آن زمان کوچک بودم و حدود ده سال از عمرم می گذشت، اما پدرم حجت الاسلام مرحوم سیدآقاحسن حسینی که از شخصیت های مطرح در بهسود بود و همزمان با آغاز جهاد مجاهدین را یاری می رسانید، این داستان واقعی را بارها از زبان ایشان و دیگر بزرگان شنیده ام، فرزند شهید سید محمد سرورجناب حجت الاسلام سید محمدانورشهیدی از بنی اعمامم که در این داستان از او نام برده شده که تلاش می نمود بجای پدرنامش در قرعه باشد و به جبهه برود، وی فعلا در حوزه علمیه قم می باشد.
این داستان واقعی درکتابی که به حیات و اندیشه های حجت الاسلام سیدآقاحسن حسینی پرداخته شده اشاره گردیده و من به اسامی دیگر شهدای که همراه شهید سیدمحمدسرور در یک سنگر همزمان به شهادت رسیده اند نام برده وپس از آن مختصرا به انگیزه وقوع این حادثه اشاره می کنم.
جهادگر سرافراز فرمانده شجاع، شهید ارباب محمد نسیم، مسئولیت مجاهدین چهار طایفه کجاب(عرب، جَمِلی، تومان و دامُرده) مرکز بهسود در خطوط مقدم جبهه میدان وردک را عهده دار و پس از مقاومت شجاعانه همراه جمعی از همسنگرانش جام شهادت را نوشیدند و مدتها اجساد شان در برابر آفتاب سوزان در کوی قمچین باف کُهنه خُمار به محاصره دشمن قرار داشتند، پس از هفتاد و دو روز وقتی که وابستگان شان جهت انتقال جنازه شهداء اقدام نمودند، اجساد شهدا سالم و حین انتقال خون تازه جاری می گردید. آن شهدا عبارت بودند از:
شهید ارباب محمدنسیم خان سلطانی، شهید محمدسرور، شهید ارباب حسین، شهید علی احمد، شهید عنایت الله، شهید ناظر حسین، شهید محرم علی، شهید سلطان، شهید دولت حسین و شهید یاورعلی و 10 تن دیگر از شهدا مربوط فرمانده شهید ارباب سلطان عزیز از قریه مَرَک ولسوالی مرکز بهسود بودند.
پس از کودتای هفت ثور ۱۳۵۷ خورشیدی همزمان با بقدرت رسیدن کمونیست ها تحت حمایت شوروی سابق و تجاوز دوصد هزار ارتش ملیتاریستی سرخ روسیه تزاری در این کشور، علما و پیشوایان اعتقادی، مردم را به قیام عمومی دعوت نمودند که در آغاز بقدرت رسیدن کمونیست ها عده ای کثیری از علمای طراز اول افغانستان و صدها شخصیت دینی، فرهنگی و سیاسی و حتی افراد عادی دین مدار راهی زندان های مخوف رژیم کمونیستی شدند، وقتی در ۱۶ ثور ۱۳۵۸ خبر شهادت دوازده هزار نفر از زندانیان بی گناه پل‌چرخی به بیرون درز کرد، براثر فشار و اختناق حاکم بر پایتخت بسیاری از فعالان فرهنگی و دینی کشور مجبور به ترک افغانستان شدند، در چنین شرایط مردم مسلمان و متدین مناطق مرکزی با قیام علیه رژیم کمونیستی، سرانجام ۱۷ ولسوالی را به تصرف خود در آوردند و در ششم ثور ۱۳۵۸ اولین واحدهای منظم اداری و نظامی تحت رهبری مرحوم آیت الله سیدعلی بهشتی(ره) تشکیل شد، علماء و متنفذین بهسود به فرماندهی مرحوم ارباب غریب داد( مشهور به رئیس غریب داد) با قیام مسلحانه حصه اول و دوم بهسود تا دره میدان وردک را از وجود نیروهای دشمن پاکسازی نمودند و مجاهدین به فرماندهی شهید ارباب محمد نسیم سلطانی و شهید ارباب سلطان عزیزمَرَگ در منطقه کوته عَشرو کوه قمچین باف(کُهنه خمار) سنگر گرفتند و در شب 15 سنبله 1358 خورشیدی با حملات گسترده ای رژیم دست نشانده روسی 21 تن از مجاهدین به درجه شهادت نائل و 62 روز تحت محاصره دشمن قرار داشتند که پس از 62 روز مجاهدین موفق می گردند تا پیکر شهداء را تشییع و تدفین نمایند، در این مدت هیچگونه آسیب و تغییراتی در وجود شهدا دیده نمی شد و مثل اینکه تازه به شهادت رسیده باشند. یاد و خاطره آن شهدای عزیز گرامی باد!
با احترام
سیدجعفرعادلی«حسینی»
داستان قرعه کشی در شهادت
بر اساس داستان واقعی از دوران جهاد و مقاومت مردم ما در دوران جهاد ومبارزات آزادی خواهانهء ملت ما اتفاقات بس عجیبی روی داده است که مرور بر بعضی از آنها خالی از دل چسپی نخواهد بود. و اینک قرعه کشی در شهادت داستان واقعی است از زندگی شهید سید محمد سرور فرزند سید میر حسین که در سال 1286 در قریهء غرب«کجاب» بهسود، چشم بجهان گشوده و پس از سپری نمودن عمر پر بارش در روستای کهنه خمار میدان در راهء رضای الهی عازم یکی از جبهات جهادی شده تا تعهدی را که با همسایهء دهقانش نموده بود، عملی کند. چنانچه وی در سال 1359 در یک نبرد نابرابردر مقابل دشمنان دین و میهن جام شهادت سرکشیده و بدیدار معبود شتافت و دینش را اداء نمود.
روحش شاد و یادش گرامی باد.
داستان قرعه کشی در شهادت
سال ها پیش از این ها که وطن
صاحب اعتبار و عزت بود
هر یک از مردمان آزاده
در پی حفظ شان و شوکت بود
از غریبی و غربت و دوری
نه سخن بود و نه کدورت بود
هر کسی در دیار خود مشغول
خانه ها پر ز نور الفت بود
ناگهان در مسیر قرن بیست
آنزمانی که صلح و رآفت(1) بود
* * * * *
کودتا گشت و هرج و مرج آمد
در وطن سایهء نحوست بود
ظلم و بیداد و رنج و واویلا
جای صلح کینه های ظلمت بود
کاروان ستمگران هر سوی
در پی کسب نام و قدرت بود
از پس پرده های مکر و ریا
لشکر سرخ رسید و دهشت بود
روزگار سیاه و ا ستبداد
ارمغانی ز رعب و وحشت بود
ملت ما از آن به بعد ندید
روز آرام چو شام ظلمت بود
جرأت حرف زدن به کس نماند
چونکه بیدادگری به قدرت بود
در چنین روزگار خیره سری
مرد و زن تشنهء عطوفت بود
در چنین حال و روز دلتنگی
غصه ها از غل و اسارت بود
با همه اضطراب ظلمانی
عده ای را دفاع ز عفت بود
عده ای رهسپار محبس شد
آنکسان را بلند همت بود
در دفاع ا ز دیار اجدادی
زنده گی واقعآ حقیقت بود
* * * * *
ماجرای عجیبی را گویم
چون یکی رهروی به سنگر بود
پیر مردی ز روستای خمار
سید محمد ، لقب، سرور بود
کودکی داشت تا بزرگش کرد
این جگر گوشه را، نه مادر بود
طفل معصوم بجزء پدر نداشت
نه به وی خواهر و برادر بود
روزگارش چه خوب و آرام بود
زندگی اش بسی مؤقر بود
در جوار کلبه اش ساکن
دهقانی به نام حیدر بود
دهقانی که هم رفیقش بود
هم عزیزش چنان برادر بود
صبحگاهی شنید ناله ای را
ناله از بچه های بزرگر بود
ملتفت شد که ناله هاست بلند
گریه از کودکان و همسر بود
طاقتش گشت طاق و درب بکفت
گویی ماتمسرا و محشر بود
ماجرا را ز آنکسان پرسید
مرد خانه به قصد سنگر بود
کودکش آنچنان گریست زیاد
همسرش مشتعل چو اخگر بود
دخترش یکطرف نشسته خموش
چو مریضی اسیر ی بستر بود
نه سخن میزد و نه حرفی داشت
هرچه داشت در نگاهش باور بود
سید محمد چو دید ایشان را
مات بردش دمی به آذر بود
از محبت و لطف بی پایان
گفت بدهقان هر آنچه در سر بود
گفت که من میروم به قصد جها د
هر کجا که ترا مصور بود
* * * * *
گر شهید گشتم آن ثواب ز تو
هر چه را خواست ذات اکبر بود
من به قصد ادای دین تو ام
تو بمانی اگر میسر بود
این سخن گفت و بعد براه افتاد
جانب دشت و کوه و سنگر بود
نو جوانش چو ماجرا شنید
مانع از رفتنش سراسر بود
گفت پدر را که جان من تو مرو
من روم هر کجا که سنگر بود
آرزوی جها د دارم من
این سخن گفت و دیده اش تر بود
ناله و زاری و فغان و آه
بی اثر زانچه را مقدر بود
مردم ده که ماجرا دیدند
هر یکی را مرام دیگر بود
در میان جماعت حاضر
پیر مردی چو نور اختر بود
گفت بهتر که قرعه ای بزنیم
چون هدف هر دو را برابر بود
نام ها را نوشته بر کاغذ
این سخن گویی راهء آخر بود
در میان کلاهی بگذاشتند
هر دو را آن چنان که اظهر بود
لاجرم کودکی صدا کردند
آنکه خود در میان معبر بود
تا بگیرد ز نام آن دو یکی
کاغذی کان بلیت کوثر بود
طفل معصوم کاغذی برداشت
وندران ثبت ، نام سرور بود
* * * * *
نو جوان تا شنید نام پدر
باز ناله کنان به محضر بود
بار دیگر کاغذی بر داشت
باز هم نام، نام سرور بود
بار سوم پسر بخواست ز وی
التماس کرد و روی به داور بود
تا بگیرند کاغذی دیگری
لیک پدر در تلاش مفر (2) بود
مردم ده که آنچنان دیدند
جمله گفتند چنین مقدر بود
ناگزیر طفلکی دیگر آمد
از قضاء باز نام سرور بود
چون پسر ماجرا بدید بگفت
ای پدر این نشان انور بود
از خداوند پاک می طلبم
آرزوی دلت چو اکبر بود
هر دو با درد و آه و ناله وغم
بس گریستند چو وقت آخر بود
پیر مرد رفت سوی جانبازی
عاقبت ا و شهید سنگر بود
آرزویش چنین ز روز نخست
چون شهادت بنام حیدر بود
ای « بشیر» از خدای پاک طلبم
شادی روح وی چو ازهر(3) بود
* * * * *
1. رأفت = شفقت ومهربانی
2. مفر = فرار و گریز
3. ازهر = روشن ودرخشان
شاعر و نویسنده کشور، قیوم بشیر هروی
درهشتم فبروری2009 میلادی – ملبورن – آسترالیا