رسانه ها در كنار قواي سه گانه حكومتي به عنوان ركن چهارم در تقويت روند دموكراسي جامعه خواهد داشت و مخاطب رسانه ها و يا موضوع كاركرد رسانهها ذهنيت و روح و روان مردم است و به همين دليل و با تاثير گذاري كه رسانه ها دارد، نقش اساسي را در جامعه ايفا مي كند و يكي از مهم ترين و اساسي ترين رسالتي كه براي رسانه ها تعريف شده اين است كه رسانه ها بايد اطلاع رساني دقيق و درستي را به مردم داشته باشند و مردم را از آنچه كه اتفاق مي افتد بايد به صورت شفاف و دقيق مطلع نمايند.
همان طوري كه افغانستان از عنوان جمهوري اسلامي و قانون اساسي اسلامي برخوردار است مهم ترين مسئوليت اساسي رسانه ها در اين كشور اين است كه در درجه اول فرهنگ اسلامي و ملي مطابق روحيه اسلامي و سنتي بودن جامعه از زاويه آزادي فكر و انديشه بپردازند. رسانه ها مطابق خواسته ها و ضروريات جامعه اسلامي برنامه و اطلاع رساني در تداوم فعاليت شان اهداف اساسي و ملي مخصوصا وحدت ملي را مد نظر بگيرند و براي مردم برنامه هاي مفيد علمي وآموزشي و هر آنچه كه از لحاظ مادي و معنوي، روحي و جسمي براي جامعه افغانستان مفيد باشد، رسانه ها جهت آگاهي دهي درست تلاش نمايند.
به طور كلي رسانهها در كشور اسلامي مهم ترين وظيفه را در گسترش معروف و پيكار بامنكر برعهده دارند و سلامت عقيدتي، اخلاقي و اجتماعي هر كشور به ميزان توفيق، رسانه ها و مطبوعات و دست اندركاران وسايل ارتباط جمعي، در دو اصل بزرگ “امر به معروف ” و”نهي ازمنكر” بستگي دارد . “جواجتماعي ” ،حاصل ميزان “معروف شناسي ” معروف گرايي ” و”منكرستيزي” دست اندكاران رسانه هاست .فلسفه حيات و مشروعيت بسياري از مطبوعات و رسانه هاي دولتي و خصوصي ” اقامه معروف ” و”محومنكرات ” است .
رسانه هاي جمعي كه برآيند كار و فعاليتش نشر منكر وگسترش غفلت و بي خبري و ترويج انحرافات و ايجاد شبهه در حوزه انديشه ها و اخلاق و مسايل اجتماعي مسلمين باشد، در نظام اسلامي فلسفۀ وجودي خويش را از دست مي دهد.
سكوت مطبوعات و رسانه ها در برابر خطاها وانحراف هاي دولتي و مردمي، اگر آگاهانه باشد، خيانت است و اگر از روي جهل و غفلت انجام پذيرد، باز هم مايه گمراهي و ضلالت امت اسلامي مي گردد.
مطبوعات و رسانهها، به ويژه آنهايي كه از بودجه محرومين و بيت المال مسلمين اداره و حمايت مي شوند ، حق ندارند به نقش سر گرمي آفريني اكتفا كنند و يا خداي ناكرده در خدمت ترويج و عادي سازي منكرات اجتماعي قرار گيرند، زيرا منكرات رسانه اي و مطبوعاتي از خطر ناكترين و بدترين منكرات اجتماعي است كه به برخي نكات آن فهرست وار ياد آور مي شويم :
1- توليد وپخش دروغ وشايعه
2- گسترش شبهات عقيدتي واخلاقي
3- ايجاد شبهه در زمينه هاي سياسي و اجتماعي
4- نشر خرافات
5- كتمان حقايق
6- ستايش و نكوهش بي جا از شخصيت ، نهاد ها ، احزاب و…
7- مدح كفار، منافقان، ظالمان و فاسقان به بهانۀ مقتضيات بين المللي ، صنعتي و…
8- نكوهش و تحقير و تمسخر مؤمنين
9- ايجاد اختلافات ، مذهبي ، قومي ،لساني وجناحي
10- ايجاد روحيۀ يأس ونااميدي
11- نقل و اشاعۀ فحشاء ومنكرات اجتماعي
12- ضد تبليغ براي نشر و فعاليت ها ي ديني امت اسلامي
13- تملق وچاپلوسي
14- غيبت ها و اتهام هاي رسانه اي، نداشتن عفت قلم وكلام وتصوير
15-چاپ و نشر تصاوير انحراف آفرين و ضد اخلاقي
16-سكوت وگرفتن حق السكوت و عدم دفاع از حقوق محرومان ومسلمين جهان
به اميد اين كه رسانه ها رسالت واقعي خويش را به دست آورده و از اين طريق مصدر خدمت در جامعه گردد.
نويسنده:
سيدجعفرعادلي«حسيني»
منبع:
پامیر نشریه شهر کابل – شماره 300 چهار شنبه 9 اسد 1387