یکی از آیین های کهن که در بهسود زادگاه و همین طور کابل محل اقامت فعلی نگارنده و برخی شهرهای دیگر افغانستان بوده، علاوه بر انجام اعمال و مستحبات ویژه نوروز(هرچند انجام آن اعمال نوروزی که در طفلی بخاطر دارم کمرنگ گردیده است.) یکی دیگر از رسم های دیرین که عصر پنج شنبه و شب جمعه آخر سال، سالیان دور از اهمیت ویژه ای در میان مردم بهسود و کابلیان برخوردار هست که در شب جمعه قبل از سال نو و روز نوروز به آن توجه ویژه دارند، با یاد بود از گذشتگان شان به زیارت اهل قبور می روند و با قرائت فاتحه و دادن خیرات رنگ و بوی نوروز را به قبرستانها می آورد.
در این شب و روز که به نام اموات رقم خورده، گورستان ها مملو از افرادی است که برای دیدار از اموات خویش رفته و هرشخص برسر قبر عزیزش دعا می کند، خیرات می دهد، با آب قبر را تمیز می کند و ساعاتی را در کنار قبر اموات می گذاراند.
بعد از زیارت اهل قبور دید و بازدید ها شروع می شود و کوچکترها به دیدن بزرگترها می روند و مرسوم است که چنانچه افراد نسبت به یکدیگر کدورتی داشته باشند، بزرگترها و ریش سفیدان فامیل بین آنها صلح و صفا برقرار می‌کنند تا کینه و خصومت را در سال نو از دل بیرون کنند.
چند سالیست که می خواستم در تحویل سال جدید به زادگاهم باشم و خاطرات گذشته و گذشتگان تجدید و به ارواح نیاکان و بزرگان، مخصوصا والدینم که در آن دیار خاموشان سر به تیره تراب گذاشته برای خشنودی ارواح آنان به زیارت اهل قبور رفته و دینم را نسبت به آنان انجام دهم، متاسفانه نا امنی و خطرات مسیر راه کابل و بهسود از این توفیق باز ماندم.
نوروز سال ۱۳۹۶ خورشیدی با خانواده و بچه ها به زیارت قبور اموات در تپه قلعه موسی کابل مشهور به تپه و زیارت سید اسحق که وی از علما و مجتهدین و آموختگان حوزه علمیه کهن نجف اشرف بوده، در اطرف قبر آن سید بزرگوار بسیاری از اموات همانند؛ مرحوم آقای جوادی، احمدی، خاله و… مدفون و اول سال به آنجا رفته و به ارواح همه ای آن عزیزان فاتحه خوانده و دعا نمودیم.
خداوند گذشتگان همه را در جوار رحمت الهی مورد غفران و بخشش قرار دهد.(آمین یا رب العالمین)