نمایش نوار ابزار

روزه و نقش آن در سلامتی روان و جسم انسان

سه شنبه ۳ اسد ۱۳۹۱

 تلویزیون نور یکی از شبکه‌های تلویزیونی خصوصی افغانستان می باشد که از شهر کابل پخش و صلاح الدین ربانی فرزند  شهید استاد برهان الدین ربانی رئیس شورای عالی صلح، مالک و صاحب امتیاز آن می باشد و یکی از برنامه‌هایی که به صورت مستقیم نشر می‌گردد، دیدار صبح  با مسئولیت و مجری گری عبدالناصر موحد هست که ساعت 7 تا 8  و30 دقیقه بصورت زنده به نشر می رسد.

یکی از مهمانان این برنامه حجت الاسلام والمسلمین سید جعفرعادلی«حسینی» معاون بنیاد فرهنگی، تبلیغی پیامبراعظم(ص) و منشی شورای اخوت اسلامی افغانستان بود که صبح سه شنبه 3  اسد  1391 از ساعت 7 و 30 دقیقه تا ساعت 8 و 25 دقیقه تحت عنوان «روزه و نقش آن در سلامتی روان و جسم انسان» به بحث گرفته شد، در ابتداء مجری برنامه ضمن خیر مقدم و معرفی مهمان برنامه گفت: اینک سید جعفرعادلی حسینی را با خود داریم، جناب عادلی را در این برنامه خوش آمد می گویم و در این برنامه پیرامون فضایل و نقش روزه از فرمایشات ایشان استفاده می کنیم.

عادلی حسینی: من هم به نوبه خود به شما، همکاران محترم تان و بینندگان محترم عرض سلام و صبح بخیر دارم، طاعات و عبادات همه به درگاه پروردگار قبول باشد.

مجری: اولین سئوالی که از جناب آقای عادلی داریم، اینکه روزه چه نقشی را می تواند در زندگی انسان داشته باشد؟

روزه، سرچشمه تقوا

فلسفه اين عبادت انسان‌ساز و تربيت‌آفرين را در يك جمله كوتاه، اما بسيار پرمحتوا چنين بيان مي‌‌كند: «تا پرهيزكار شويد: لعلكم تتقون».‌

روزه، عامل مؤثري براي پرورش روح تقوا و پرهيزگاري در تمام زمينه‌ها و همه ابعاد است. از آنجا كه انجام اين عبادت با محروميت از لذائذ مادي و مشكلاتي ـ مخصوصاً در فصل تابستان ـ همراه است، تعبيرات مختلفي در آيه فوق به كار رفته كه روح انسان را براي پذيرش اين حكم آماده سازد.‌

«روزه» يكي از برنامه هاي تربيتي و تكامل دهنده انسان و ضامن سعادت دنيا و آخرت و سلامت جسم و روح آدمي است. روزه رمز تقوا و پرهيزكاري ؛ تهذيب نفس و پالايش درون؛ تمرين صبر، خودداري و ايستادگي در برابر تمايلات اهريمني نفس سركش؛ و مبارزه با شيطان است.  روزه مكتب انسان ساز، آرامش دهنده روح و روان، تربيت دهنده نيروهاي دروني، و زيبا كننده چهره شخصيت انسان در پرتو وصل به نيروي لايزال الهي است و جان انسان را در مسير نسيم هاي رحمت الهي قرار مي دهد.  روزه خانه تكاني دل از گناه و آلودگي، صفاي باطن، و شكوفا كننده نهال ايمان در بوستان جان است. بايد آن را يك موهبت الهي دانست كه اثراتش در رشد و بالندگي، تربيت روح، اصلاح رفتار و اعتلاي بهداشت رواني وصف ناشدني است. دست يابي به ملكه تقوا مهمترين فايده و اثر روزه می باشد كه قرآن كريم به آن تصريح دارد و مي فرمايد: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (1) اي كساني كه ايمان آورده ايد، روزه بر شما واجب شد، همانگونه كه بر آنها كه پيش از شما بودند واجب شد، باشد كه تقوا پيشه كنيد.» تقوا حالت، ملكه و صفت ثابتي است كه آدمي را از كمين گاه هاي شيطان و نفس اماره مي رهاند و از آلودگي به گناهان و رذايل اخلاقي بازمي دارد. در واقع تقوا براي انسان به حصار و سپري مي ماند كه از حملات وسوسه هاي شيطاني و كشش ها و تمايلات نفساني در امان مي دارد.

نخست با خطاب يا ايها الذين آمنوا؛  اي مؤمنان!‌ آنگاه، با بيان اين حقيقت كه روزه اختصاص به شما ندارد، بلكه در امتهاي پيشين نيز بوده است.‌ و سرانجام با بيان فلسفه آن و اين كه آثار پربار اين فريضه الهي صددرصد عائد خود شما مي‌‌شود، آن را يك موضوع دوست‌داشتني و گوارا مي‌‌سازد.‌

روزه انسان را از عالم حيوانيت ترقي داده و به جهان فرشتگان صعود مي‌‌دهد، جمله لعلكم تتقون: «باشد كه پرهيزگار شويد» اشاره به همه اين حقايق است.‌ و نيز حديث معروف: «الصَّوْمُ جُنَّةٌ مِنَ النَّار»(2) روزه سپري است در برابر آتش دوزخ، اشاره به همين موضوع است. ‌

مجری: روزه ماه مبارک رمضان چه حکمت و فلسفه دارد؟

عادلی: روزه يكى از احكام انسان ساز اسلام است كه آگاهى از همه فوايد و پى بردن به فلسفه كامل آن، همچون ساير احكام الهى براى انسان عادى ممكن نيست و دانش محدود بشر نمى‏تواند راهگشاى همه اين اسرار نهفته باشد. يکي از عبادات مهم اسلامي، بلکه کلية اديان الهي روزه است. واجب شدن روزه بر همه امتها دلالت بر عظمت و ارزشمند بودن این عبادت می کند.

روزه ابعاد گوناگوني دارد و آثار فراواني از نظر مادي و معنوي در وجود انسان مي‌‌گذارد كه از همه مهمتر «بعد اخلاقي» و فلسفه تربيتي آن است.‌ از فوايد مهم روزه اين است كه: روح انسان را «تلطيف»، و اراده انسان را «قوي»، و غرايز او را «تعديل» مي‌‌كند.‌ روزه‌دار بايد درحال روزه با وجود گرسنگي و تشنگي از غذا و آب و همچنين لذت جنسي چشم بپوشد، و عملاً ثابت كند او همچون حيوان، دربند اصطبل و علف نيست، او مي‌‌تواند زمام نفس سركش را به دست گيرد، و بر هوسها و شهوات خود مسلط گردد.‌در حقيقت بزرگترين فلسفه روزه همين اثر روحاني و معنوي آن است.

لذا يكي از آثار تربيتي روزه در بعد اجتماعي، احساس تساوي و برابري افراد جامعه در برابر قانون و برنامه‎هاي ديني است.

خداوند خواسته در ماه رمضان همه‎ي افراد جامعه بطور يك سان طعم گرسنگي و تشنگي را چشيده، محروميت ها و سختي ها و فشارهاي ناشي از روزه داري را در كنار هم تحمل نمايند. براين اساس مي‎توان گفت كه يكي از آثار تربيتي روزه در بعد اجتماعي، برقراري مساوات و برابري بين افراد جامعه در برابر برنامه‎هاي ديني است. در اين ماه، خداوند نمونه‎اي از عدالت خود را به نمايش گذاشته و همه‎ي افراد و اصناف جامعه را به طور يك سان موظف به تحمل گرسنگي و تشنگي و چشيدن درد محروميت از نعمت‎هاي خداوند كرده است. با اجراي قانون روزه داري درباره ي اصناف جامعه، باور برابر بودن همه در برابر قانون تقويت شده و باعث مي‎شود كه هيچ كس براي خود تمايزي در برابر قانون قائل نباشد.

مجری: روزه چه آثار و پیامدهای را می تواند برای انسان داشته باشد؟

عادلی: آثار فردی روزه عبارتند از:

1.  تقوا

مهمترین فائده و اثر روزه که قران کریم بر آن تصریح دارد تقوا و پرهیز گاری است، چنانکه می فرماید: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ». ای کسانی که ایمان اورده اید! روزه بر شما مقرر شد ،همانگونه که بر کسانی که پیش از شما بودند، مقرر شده بود تا شاید شما خود نگه دار باشید.

تقوی حالت و ملکه و صفت ثابتی است که انسان را از کمین گاه های شیطانی نفس اماره می رهاند و از آلو دگی به گناهان و رذ ائل اخلاقی بازمی دارد .

در واقع تقوی برای انسان همانند سپری می ماند که از حملات و سوسه های شیطانی و کشمکش وتمایلات نفسانی در امان می دارد از این رو است که قرآن کریم مارا در آیه فوق و سائر آیا ت که در این مورد آمده است به این گوهر گران بها توصیه می کند.

پس انسان می تواند با استعانت از خدای متعال وبا بهره مندی ازفیض وبرکات ماه رمضان وروزه داری به صفت تقوی دست یابد و از انسانها متقی وپرهیز گار گردد.

 2.  تواضع

یکی از صفات پسندیده نزد خداوند تواضع است افراد که به این صفت مزین هستند در درگاه خداوند از جایگاه و منزلت خاص برخوردار ند روزه داران با پالایش روح و جان خودشان بواسطه ای تشنگی و گرسنگی که برای فرمان برداری از دستورخدای متعال کشیده اند به این صفت  دست می یابند .

بدون شک یکی از ثمرات تربیتی روزه ،پدیداوردن روح تواضع در شخص روزه دار است انسان پس از انکه عبادت را خالصانه و با حضور قلب انجام می دهد نورانیت و صفای دیگری در قلب خویش احساس می کند میل او به خوبی ها بیشتر می شود و تنفر او از بدی ها افزون می گردد و خود را به خوبی هانزدیکتردیده روح خضوع و تواضع و عبودیت و تسلیم در برابر حق را در خود زنده می­بیند.

اماروزه فوايد جسمى و روحى فراوانى دارد: شفا بخش جسم و توانبخش جان است، پاك كننده‏اى  آدمى از رذايل حيوانى است، در ساختن فرد صالح و اجتماع سالم بسيار مؤثر است و در تهذيب و تزكيه نفس تأثير بسزاى دارد.

الف) فوايد روحى و معنوى

1 .  روزه عامل باز دارنده از گناه

روزه بويژه روزه‏اى  ماه مبارك رمضان كه در اسلام برهمه مسلمين مكلف واجب است، عامل مؤثرى در ايجاد تقويت روحيه تقوا و پرهيزگارى است. قرآن مجيد اين فائده‏اى  بزرگ روزه را با جمله «لَعَلَّكُمْ تَتَّقوُن» ياد آور مى‏شود و اين عبادت را عامل مهمى تقوا مى‏شمارد.

تقوا و پرهيزكارى در تربيت و سازندگى شخصيت يك مسلمان نقش بسيار مهمى دارد؛ براى رسيدن به اين اثر پر ارزش است كه بهترين عبادت در ماه صيام، اجتناب از گناهان است.

2 . روزه و تقويت اراده

حكومت غرايز و شهوات بر انسان خطر ناكترين حكومتهاست كه آدمى را اسير و بى اختيار مى‏سازد و به پستى و رذالت مى‏كشاند، مبارزه با سلطه شهوات كه در اسلام «جهاد اكبر» ناميده شده، به پايمردى و اراده‏اى  استوار نياز دارد.

انسان با روزه دارى، كه امساك از خوردن و آشاميدن و خوددارى از برخى چيزهاى ديگر است، در واقع با خواهشهاى نفسانى خود مى‏جنگد و در برابر غرايز خود مقاومت مى‏كند و جان را از قيد حكومت و سلطه هوسها و خواهشها مى‏رهاند.

پيشوايان اسلام فرموده‏اند: «اَفْضَلُ النّاسِ مَنْ جاهَدَ هَواهُ»  و «اَقْوى النّاسِ مَنْ غَلَبَ هَواهُ»(3)  بهترين مردم كسى است كه با هواى نفس مبارزه كند و نيرومندترين آنان كسى است كه بر آن پيروز شود.

3. روزه و صبر

صبر و تحمل، به نيروى مقاومت و پايدارى آدمى مى‏افزايد و اراده‏اى  را توانا مى‏سازد. اگر در جامه تحمل ناگواريها را نداشته باشد، بر مشكلات خويش و بردشمنان خود پيروز نخواهد شد، با صبر و مقاومت است كه مى‏توان به پيكار  ستمگران رفت و دست استعمارگران را كوتاه كرد، و روزه (به ويژه در روزهاى گرم و طولانى تابستان، كه فشار تشنگى طاقت فرسا مى‏شود) به طور چشمگيرى به انسان صبر و مقاومت مى‏بخشد و تحمل رنج و سختى را بر آدمى آسان مى‏سازد؛ قرآن كريم با توجه به همين اثر است كه از روزه به «صبر» تعبير كرده است: «وَ اسْتَعِينُواْ بِالصَّبْرِ وَ الصَّلَوةِ وَ إِنَّهَا لَكَبِيرَةٌ إِلاَّ عَلَى الْخَـشِعِينَ»(4)  از صبر (روز) ونماز يارى جوييد؛ (وبااستقامت ومهار هوسهاى درونى وتوجه به پروردگار، نيرو بگيريد؛) واين كار، جزبراى خاشعان، گران است.

4. روزه همدردى با فقيران

«و هو (شهر رمضان) شهر مواساة»  ماه مبارك رمضان ماه مواسات است. از نتايج بارز روزه، برانگيختن حس همدردى نسبت به مستمندان و همنوعان تنگدست است. آنان كه زندگى آسوده‏اى  دارند و رنج فقر و طعم گرسنگى و تشنگى را چشيده‏اند، ممكن است از حال مستمندان غافل بمانند، روزه وسيله است كه آنان را از غفلت مى‏رهاند و رنج مستمندان رابه ياد آنان مى‏آورد تا به دستگيرى فقيران همّت گمارند و به درد آنان برسند.

از سويى به احسان و اطعام و انفاق به مستمندان در ماه مبارك رمضان بسيار سفارش شده است و از سوى ديگر گرسنگى و تشنگى روزه موجب درك وضعيت مستمندان مى‏گردد، و بدين ترتيب، ثروتمند به فقير نزديك مى‏شود و احساساتش تلطيف مى‏شود؛ احسان و انفاق فزونى مى‏گردد و در جامعه كمك به همنوع را مى‏آموزد.

«مواسات» يعنى سهيم ساختن برادران در رزق و روزى؛ رمضان را به همين جهت ماه «مواسات» ناميده‏اند تا مسلمانان به احسان نسبت به هم بپردازند و با تمرين اين صفت ارزنده‏اى  انسانى، جامعه را از حسد و كينه برهانند و برادر وار در كنار هم از نعمتهاى الهى بهره بگيرند؛ پس شايسته است كه روزه داران به همه اين نكات انسانى توجه كنند و از برنامه‏هاى سازنده‏اى  اين ماه بهره‏مند شوند.

5.  پرورش روحيه‎ي مواسات:

يكي ديگر از آثار روزه در بعد اجتماعي، پرورش روحيه ي مواسات در افراد جامعه نسبت به همديگر است. مواسات به معناي در يك سطح قراردادن ديگران و يا مقدم داشتن آن‎ها بر خود ـ به ويژه در امور مالي ـ است كه از ويژگي‎هاي برجسته و مثبت در نظام اخلاق اسلامي و نيز از خصلت‎هاي مؤمنان به حساب مي‎آيد.

همدردي با افراد نيازمند و شريك ساختن آن‎ها در نعمت‎هايي كه انسان در اختيار دارد، يكي از خصلت هاي مفيد و مورد تاييد و تاكيد اسلام بوده است.

6. پرورش روحيه‎ي سخاوت

با توجّه به توصيه‎هاي زيادي كه در منابع ديني به دادن افطاري و طعام در ماه رمضان شده و نيز اجر و پاداش فراواني كه در قبال آن وعده داده شده، ماه رمضان مي‎تواند فرصت مناسبي براي پرورش و تقويت اين خصلت در افراد باشد.

پيامبر(ص) فرمود: «مَنْ فَطَّرَ فِيهِ صَائِمًا كَانَ لَهُ … مِثْلُ أَجْرِهِ مِنْ غَيْرِ أَنْ يُنْتَقَصَ مِنْ أَجْرِهِ شَيْءٌ»(5) هركس روزه داري را افطاري دهد براي او اجري مانند پاداش آن روزه دار داده مي‎شود بدون آن كه از مزد او كاسته شود. همچنين واجب بودن زكات فطريه در پايان ماه رمضان عامل ديگري براي تقويت و پرورش خصلت سخاوت است.

7. كاهش جرايم

يكي ديگر از آثار روزه‌داري، كاهش جرم و گناه در جامعه است. در ماه مبارك رمضان در اثر كنترلي كه افراد روزه‌دار بر خواسته ها و تمايلات خودشان دارند، عوامل و زمينه‌هاي گناه به مقدار قابل توجهي كاهش پيدا مي‌كند. از اين رو به مقدار زيادي از جرايم كاسته شده و امنيت اجتماعي به ميزان زيادي افزايش مي‌يابد. شايد آن چه در روايات اسلامي درباره‌ي به زنجيرشدن شيطان و عوامل آن وارد شده، اشاره به همين اثر روزه‌داري باشد. چنان كه پيامبراكرم(ص) فرمود: «يامعاشر النّاس اذا طلع هلال شهر رمضان غلّت مرده الشيطان… و غلّت ابواب النّار»(6) اي مردم زماني كه هلال ماه رمضان طلوع كند شيطان و عواملش در زنجير مي شوند و … درهاي آتش بسته مي‌شود.

8. روزه و نشاط

چيزى ديگرى كه بواسطه روزه به انسان دست مى‏دهد، نشاط است، روزه حالت افسردگى، غم، غصّه، دلهرگى، اضطراب خاطر و نگرانى را كه بر انسان حكم فرما باشد، مى‏گيرد، لذا تجربتا ثابت گرديده كه يكى از راههاى بدست آوردن نشاط روزه است. چنانچه در روايات فراوان از پيامبر و ائمه(ع) درباره‏اى روزه آمده،  شیخ صدوق(ره) در كتاب خصال به سندش از امام صادق(ع) روایت كرده كه پيامبر اسلام(ص)  فرموده: «لِلْصائِم فَرَحْتاَن، فَرَحهُ عِنْدَ اْلاْفطار وَ فَرَحهُ عِندَ لِقاء اللّه عِزّوَجَل»(7)  روزه دار دو فرح و نشاط دارد،نشاط اول وقت افطار است (و لو اينكه خود روزه دار توجه به نشاط نداشته  باشد، ناخود آگاه، در افطار يك نشاط و فرحى در دل او حكم فرما مى‏شود.)

نشاط دوم، روز قيامت وقتى كه وارد بهشت مى‏شود (بدون حساب و كتاب خدمه، بهشتى او را بسوى نعمت‏هاى بهشتى استقبال مى‏كند) كه پيامبر(ص)  مى‏فرمايد: «كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِي الأَيَّامِ الْخَالِيَةِ»(8)  يعنى بخوريد و بياشاميد و خوش بحال شما، اين نعمت‏هاى است كه بواسطه روزه‏هاى شما نعمت بهشت شده است.

ب) فوايد جسمى

۱. سلامت جسم و بدن

پیامبر اکرم(ص) می فرمایند: «صومُوا تَصِحُّوا»(9) روزه بگیرید تا تندرست بمانید (شوید). یکی از پزشکان روسی به نام الکسی سوفورین روزه طبی (یعنی فرد ۴۰ روز فقط آب بخورد) برای تجویز بیماری های صعب العلاج تجربه کرده و نتایج موفقیت آمیزی از آن به دست آورده بود که استدلال این طبیب بدین شرح است: انواع بیماری ها از غذاهای زاید و اضافی که از معده می گذرد و به تصرف بدن نمی رسد، سرچشمه می گیرد. این مواد غذایی اضافه، تولید عفونت هایی می کند که بهترین شرایط را برای نشو و نمای میکروب ها و باکتری ها فراهم می سازد. بنابراین، اساس درمان همه آنها نیز مصرف کردن و نابود ساختن آن مواد اضافی از طریق گرسنگی و امساک از غذاست. این دو اصل همان است که در عبارت کوتاه و پرمعنی از یک حدیث مشهور که از پیغمبر اکرم(ص) نقل شده، صریحاً آمده است: المعدةُ بیتُ کلّ داءٍ، و الحمئة رأس کل دواء»(10) معده خانه تمام دردهاست و امساک بالاترین داروهاست.

فوايد طبى و بهداشتى روزه كه از آثار مثبت اين فريضه انسان ساز است به حدى آشكار است كه شايد نياز به توضيح و تكرار نداشته باشد، زيرا بيشتر مردمكم و بيش آگاهند. با اين حال، ما به اختصار به گوشه از اين فوايد اشاره مى‏كنيم:

دستگاه گوارش، از اعضا پر كار اندام آدمى است. با سه وعده غذاى روزانه كه مردم معمولاً مصرف مى‏كنند، تقريبا همه ساعات روز، دستگاه گوارش به هضم و تحليل و جذب و وضع مشغول است؛ روزه باعث مى‏شود كه از يكسو اين اعضا استراحت كنند و از فرسودگى مصؤن بمانند و نيروى تازه‏اى  بگيرند، و از سوى ديگر، ذخاير چربى كه زيانهاى بسيارى دارند، تحليل رفته و كاسته شوند.

پيامبر گرامى اسلام(ص) در همين رابطه فرموده است: «صومُوا تَصِحُّوا»  روزه بگيريد تا سالم بمانيد.

و نيز در روايات بسيارى از پيشوايان اسلام فرموده‏اند: «معده‏هاى آدمى خانه بيمارى‏هاى اوست و پرهيز از غذا درمان آن است.»  روزه از ديدگاه طب جديد يك نوع رژيم غذائى به حساب مى‏آيد، بسيارى از افراد در اثر چربى‏هاى درخون و مواضع حساس بدن، موجب امراض فراوان  مى‏گردد.  لذا بهترين رژيم  غذايى روزه است. با پيشرفت دانش پزشكى، برخى از پزشكان و متخصصان دريافته‏اند كه امساك از خوردن و آشاميدن، عاليترين روش درمانى است، يكى از پزشكان مى‏گويد!

«طرح درمان بوسيله روزه چنان معجزه آساست كه بكار بستن آن مسير طرحها و برنامه‏هاى طب عملى و جراحى را تغيير خواهد داد، زيرا روزه راه تازه‏اى بروى دانش پزشكى مى‏گشايد و صلاح مؤثرى براى مبارزه به اين دانش مى‏بخشد، صلاح كه مى‏توان از راههاى گوناگونى مورد استفاده قرار داد، و انسان را در مبارزه با علت بيمارى‏ها براى بهبود بيماران به نتيجه مطلوب و آشكارا مى‏رساند.»  با روزه و امساك مى‏توان بيمارى‏هاى را بهبود بخشيد و معالجه كرد، البته در صورتيكه اعتدال و ميانه روى مقرون باشد. هنگام سحر و افطار در خوردن و آشاميدن افراط نشود.

روزه باعث استراحت معده است و در حال روزه دارى اسيد معده به جاى غذا بوسيله صفراى خنثى مى‏شود و زخم ايجاد نمى‏گردد.  و اينكه انسان مريض نشود از اين جهت دوباره‏اى  روزه‏اى  مستحبى سفارش زياد شده است و صواب بسيارى در اين باره است كه حداقل ماه سه روز، روزه مستحبّى سفارش شده است و خود اين كار، رژيم غذايى است، درباره‏اى  اميرالمؤمنين(ع) آمده است كه: در روز روزه مى‏گرفت و شب زنده دارى مى‏نمود، اين درسى را به ما مى‏دهد، كه غير ماه مبارك رمضان، به اندازه‏اى  كه ضرر به كار و جسم و نشاط ما نداشته باشد، بايد روزه بگيريم، مخصوصا اگر بتوانيم، روزهاى دوشنبه وپنجشنبه و يا حداقل در اول و نيم و آخر هر ماه روزه بگيريم، پروردگار عالم همه ماه او را روزه دار محسوب مى‏كند.

آثار تربيتي روزه

روزه كه عبادتي ديني است، نقش سازنده و مفيدي در تربيت انسان دارد. در پرتو روزه داري، زمينه‎ها و شرايط لازم فراهم مي‎آيد و آثار اجتماعي تربيتي روزه  عبارتند از:

1. غفلت زدايي

يكي ديگر از آثار تربيتي روزه در بعد اجتماعي، غفلت زدايي از ثروتمندان و آشنا ساختن آن‎ها به وضعيت زندگي فقرا و مسئوليتي است كه در برابر آنان دارند. در ماه رمضان افراد ثروتمند در كنار فقرا طعم گرسنگي و تشنگي را چشيده، محروميت‎ها را تحمل مي‎كنند. از اين طريق به طور محسوس از وضع محرومان جامعه آگاه شده، درد هميشگي آن‎ها را كه نداري و فقر است، بخوبي لمس مي‎نمايند. در حالي كه اگر ماه رمضان نبود هرگز چنين فرصتي براي آن‎ها پيش نمي‎آمد. زيرا براي ثروتمندان و آناني كه وضع مالي مناسبي دارند، هر وقت كه بخواهند هر نوع غذايي برايشان آماده بوده، توان تهيه‎ي آن را دارند. بنابراين هرگز دچار محروميت نمي‎شوند تا از وضعيت فقرا اطلاع پيدا كرده، رنج و فشار نداري ـ كه همراه هميشگي فقرا در زندگي است ـ را لمس نمايند و بفهمند كه آن‎ها چگونه روزگار را سپري مي‎كنند؛ چگونه همواره هوس و آرزوي غذاي لذيذي را دارند اما به دليل فقر، دست رسي به آن نداشته، و از آن محروم هستند. در ماه رمضان افراد ثروتمند نيز با تحمل گرسنگي و تشنگي به طور محسوس، ازحال فقر و مستمندان باخبر شده، در كنار آن‎ها فشار گرسنگي، محروميت و نداري را لمس مي‎كنند.

2.  نوع دوستي

يكي ديگر از آثار تربيتي روزه در بعد اجتماعي، ايجاد رقت و نوع دوستي در اغنيا و ثروتمندان نسبت به افراد ضعيف جامعه است. روزه ي ماه رمضان باعث مي‎شود كه ثروتمندان حال و روز فقرا و مستمندان را بهتر درك كرده و به طور محسوس لمس نمايند كه آن‎ها در اثر فقر، در طول سال به چه سختي و وضعيت رقت باري روزگار مي‎گذرانند. اين امر باعث مي‎شود كه روحيه‎ي ترحم، نوع دوستي، مهرباني و دل سوزي نسبت به فقرا براي آن‎ها حاصل گردد.

3. صرفه جويي

يكي ديگر از آثار تربيتي روزه كه در زندگي اجتماعي افراد بروز و ظهور پيدا مي‎كند، صرفه جويي در مصارف زندگي افراد است. در ماه رمضان به دليل حذف برخي از وعده‎هاي غذايي و سفارش اسلام به كم خوردن در موقع افطار، انسان مي‎تواند مقداري از درآمدهاي خود را پس انداز و ذخيره نمايد و سپس از آن در راه‎هاي خير به ويژه كمك به افراد نيازمند جامعه استفاده كند، امام صادق(ع) در بيان آثار روزه مي فرمايد: «والاحسان الي الفقرا» (11) (يكي از آثار روزه) احسان به فقراست.

بنابراين جامعه ي اسلامي مي‎تواند با برنامه ريزي درست و فرهنگ سازي كارآمد، مردم را هدايت و تشويق نمايد كه مقداري از هزينه‎هاي زندگي را در ماه رمضان كم و پس انداز كنند و از آن در جهت كمك به فقرا و نيازمندان جامعه استفاده كنند و بخشي از نيازهاي آنان را برطرف سازند.

4.  عامل  وحدت جامعه­ ی  اسلامی

 در تمام کشور های اسلامی مسلمانان از ملیتهاونژاد های مختلیف همه با هم با اشتیاق و علاقه مندی فراوان انتظار ماه مبارک رمضان را می کشند ودر آن به عبادت ویاد خدا مشغول می شوند .مراسم های جمعی از قبیل نماز جماعت هاونماز عید واحیا شب های قدر این موارد است که در جهت ارتباط بیشتر بین مسلمانان وایجاد وحدت بین آنها میشود

واز سوی دیگر روز عید سعید فطر همه مسلمانان یکباره چه به مناسبت پیروزی بر شیطان و غلبه برهوای نفس جشن می گیرند همانگ با نگ الله اکبر سر می دهند و نعمت بزرگ اسلام را سپاس می گویند و از خداوند می خواهند ظمن قبولی طاعات و عبادا تشان روحه وحدت واخوات را در بینشان حاکم نماید به همین مناسبت است که می توانند افراد که در طول سال ندیده اند او را در مسجد و محلی زیارت می کنند همین امر باعث می شود که افراد از مشکلات اجتماعی محله خودش گاه شود و قدر احساس مسئولیت کند و خودرا با سائر ین در جهت رفع مشکلات اجتماعی همسو کند.

5. روزه، نظم و انضباط

وقت‏شناسى و نظم و انضباط در امور از عوامل مهم توفيق و پيشرفت است. شايد برخى گمان كنند كه اين از ويژگيهاى زندگى غربيان و تمدن آنهاست، در حالى كه نظم و انضباط و تنظيم اوقات، از تعليمات اصيل اسلام است،اميرمؤمنان(ع) در اولين فراز وصيت خود به فرزندانش مى‏فرمايد: «أُوصِیکُمَا وَ جَمِیعَ وَلَدِی وَ أَهْلِی وَ مَنْ بَلَغَهُ کِتَابِی‏ بِتَقْوَى اللَّهِ وَ نَظْمِ أَمْرِکُم»(12)  شما و همه فرزندان و بستگانم و هر كسى كه وصيت من به او برسد را به تقوا و نظم در كارها سفارش مى‏كنم.

اصولاً فرامين اسلامى نشانگر توجه اسلام به نظم و انضباط است، هريك از نمازهاى پنجگانه را بايد در وقت مخصوص آن به جا آورد، مراسم حج بايد در وقت و مكانى ويژه انجام شود و روزه نيز بايد در ماه مبارك با ديدن هلال ماه رمضان شروع و با ديدن هلال ماه شوال خاتمه يابد، يا هر روز، از سپيده دم آغاز و به مغرب پايان پذيرد و با توجه به اينكه ماه رمضان ماه قمرى است، طبعا در فصول چهارگانه سال جريان دارد و گاه در روزهاى بلند تابستان و گاه در روزهاى كوتاه زمستان قرار مى‏گيرد، لذا در همه شرايط لازم است كه لحظه و دقيقه را در شروع سپيده دم و آغاز مغرب در نظر داشت و به هيچ وجه روزه دار نمى‏تواند از نظام آن سرپيچى نمايد، و اين خود درسى است تا مسلمان امور خويش را در زندگى تنظيم كند.

مجری: کمی در مورد تفاوت روزه با سایر اعمال و عبادات که برما واجب شده توضیح دهید؟

 عادلی: خداوند متعال نفرموده هيچ عمل مثبتى از انسان به من تعلق دارد، همه را گفته است كه مال خودت باشد؛ درباره نماز تعبير به‏ «صلاتك» نموده و درباره زكات تعبير «زكاتك» فرموده، يعنى از كاف خطاب استفاده مى‏كند. به موسى(ع) مى‏گويد: «صدقتك و حجّك».

اما به ماه رمضان و روزه آن كه مى‏رسد، مى‏فرمايد: « الصَّوْمُ لِي» (13) روزه من، نه روزه تو. چون تو لايق نبودى كه روزه مال تو باشد، بلكه روزه مال من است. من به كَرم خودم تو را توفيق مى‏دهم كه وارد روزه شوى وگرنه روزه مال من است، نه مال تو. اما نماز به اين عظمت مال تو، با اين كه در نماز، همه اعضا و جوارح تو در نماز است؛ ركوع، سجده، قنوت و تشهد دارد.- البته قنوت مستحب است، ولى بعضى از گذشتگان در فتواهاى‏شان واجب مى‏دانستند.

اگر به اين ماه رمضانى كه وصل به خدا است، وصل شوى، تو هم تواناى شكست‏ناپذير مى‏شوى. به اين شكل هم مى‏توان از خدا رنگ گرفت.

در اين آيه قرآن مى‏فرمايد: «وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ و لِرَسُولِهِ و لِلْمُؤْمِنِينَ» (14) قدرت شكست ناپذيرى در اين عالم مخصوص سه نفر است؛ خدا، پيغمبر(ص) و اهل ايمان است. كسى كه با تمام وجود وصل به ماه رمضان است، مؤمن واقعى است.

مجری: در پایان برنامه قرار داریم، باتشکر و سپاس از استاد عادلی حسینی که دعوت ما را پذیرفتند، در پایان برنامه سخنی با بینندگان محترم این برنامه داشته باشند استفاده می کنیم.

عادلی: با تشکر از شما، در پایان می خواهم عرض کنم که ماه مبارک رمضان، فرصت عبادت و بندگی پروردگارعالمیان است باید از این فرصت استفاده کافی و شایسته صورت گیرد.

بقول سعدی:

سعدیا دی رفت، فردا همچنان معلوم نیست

در میان این و آن فرصت شمار امروز را

لذا روزه فرصت آمادگى براى دعا است، در اين ماه روح و روان انسان بر اثر پاك شدن جسم از آلودگيها و دورى شخص از رجس گناهان و تمرين بر ترك آنها و تقرب به ذات مقدس الهى، تا حدود زيادى تلطيف شده و آمادگى براى سخن گفتن با خداوند و ارتباط معنوى با او بيش از پيش مى‏گردد، بى سبب نيست كه رسول مكرم‏اسلام(ص) فرمود: «دَعَائُكُمْ فِيهِ مُسْتَجابٌ»  دعاى شما (روزه داران) در اين ماه مستجاب است.

پي نوشت ها:

1.سوره بقره  آیه 153.

2. الكافى، ج 4، ص 162؛ من لا يحضره الفقيه : 2 / 74 .

3. غررالحكم، ص 90 و 91 .

4. سوره بقره آیه 45 .

5. محمد باقر مجلسي، بحار الانوار، ج96، ص254.

6. محمد بن حسن حر عاملي، وسائل الشيعه، ج10، ص310 .

7. خصال صدوق ، ج 1، ص 44 .

8. تفسير ابن كثير.

9. مجلسی، بحارالانوار، ج 96، ص255 .

10. بحار الانوار، ج 14 .

11. محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج96، ص256 .

12. سید رضی، نهج البلاغه، نامۀ 47 از وصایای امام علی(ع) به امام حسن و امام حسین(ع).

13. من لايحضره الفقيه: 2/ 75، حديث 1773؛ بحار الأنوار: 93/ 255، باب 30، حديث 31؛ «قَالَ النَّبِيُّ صلى الله عليه و آله قَالَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى الصَّوْمُ لِي وَ أَنَا أَجْزِي (أُجْزَى‏) بِهِ».

14. سوره منافقون، آیه 8 .

گرد آورنده: سیدرضا احسانی