رئیس شورای اخوت اسلامی امام حسین(ع) را از لحاظ ایثار و فدا کاری و ظلم ستیزی، یک الگوی برجسته و قابل اطاعت در دنیای بشریت خوانده و اظهار داشت: هر زمانی که ماجرای عاشورای حضرت امام حسین(رض) به یاد هر مسلمان میآید، عمق دینی و تفکرات بیداری اسلامی را در خاطرات انسان زنده می‌شود، حکومت اسلامی بود که بشر را از مظالم شرک، عصبیت قومی، آزادی از غیر الله دور و عدالت اجتماعی را به جامعه انسانی تقدیم و امام حسین(رض) نیز مدعی چنین حکومت اسلامی بود که مفاد آن در آیات متعدد قرآن کریم ذکر شده که سنت تکوینی و تشریعی الهی نیز این است که حکومت اسلامی توسط صالحان بوجود میآید.
به گفته مولوی حسام: امام حسین(رض) برای براندازی حکومت جور و احیای ارزش های دینی، جان، مال، اهل و عیال خود را در طبق اخلاص گذاشت و درس عزت و آزادگی را تا روز قیامت به بشریت آموخت.
وی گفت: بزرگترین درسها و عبرت های که می توان از مکتب عاشورا گرفت درس آزادی، ایثار و فداکاری و رجوع به اسلام ناب و همچنین زیربار ظلم نرفتن است.
مفاد حکومت اسلامی بدین معناست که بدون عمل به نظام الهی و دینی که خدا از آن راضی هست و بدون ایمان واقعی بجای می رسیم که امروز ما نتوانستم با حضور 48 کشور غرب و با تکنالوژی پیش رفته به ملت مان ارمغان امنیت را بیاوریم، سکون روحی و روانی را در این کشور ایجاد کنیم، دلیلش هم این است که دست آوزیر حکومت داران ما این نبود که دین مرضیه خدا در این سرزمین تحقق پیدا کند، اینها در صدد تحقق منشور جامعه جهانی و دموکراسی لیبرال غرب و نظام های سکولاریستی بودند، در پرتو لادینیت و دین گریزی امکان ندارد که خداوند به سرزمین و قلوب مردم امنیت را بیاورند که قرآن کریم با تضمین تاکیدی نیز به این نکته اشاره دارد، در نظام اسلامی نتیجه اش امن است و بد امنی از میان برداشته می شود، بخاطر رفتار و کردار ما در پرتو ایمان دینی که خدا از آن راضی هست، بجای دموکراسی لیبرال غرب حکومت اسلامی تحقق می یابد.
با کمال تاسف امروز در جامعه ما دین ستیزی و دین گریزی رسم شده و ما آن را مشاهده می کنیم و عده ی دارد به دین می تازند و به مقدسات اسلامی اهانت می کنند، اما برخی علمای ما در برابر اهانت بعضی رسانه ها با برنامه های مبتذل خلاف ارزشهای اسلامی و یا قلم بدستان ضد دین نتوانستند موضع بگیرند، حتی داعیه داران که یا حسین می گویند و نفرین به یزید می فرستند، چه شیعه و چه سنی هستند مرا در قبال مسئولیت شان گیج نموده، در صورتی که قرآن کریم و روایات پیامبراسلام(ص) تاکید دارند،کسانیکه حدود الهی را نفی و به سرنوشت امت اسلامی حاکم شوند و بدین ترتیب، بد ترین شرایط را در جامعه اسلامی ما تجربه می کنیم، ما در دوران انتخابات شاهد بودیم، علمای اهل سنت با ریش بلند و انبوه و علمای اهل تشیع نیز با عمامه های کلان و عبای زیبای منبری از کسانی تعریف و تمجید می نمودند، من با دوستان می گفتم که من نسبت به برخی از تشیع مشکوک هستم که اینها از سکولار، فاشیزم و افراد بی دین حمایت می کنند و اینها کدام یزید را بد می بینند و خودشان را حسینی می نامند و عملکرد بعضی علما باعث تاسف است و موقف علما را در خطر می بینم و همانگونه که حجت الاسلام آقای عادلی نیز در صحبت های خودش اشاره داشت که بعضی اینها به دست بوسی حکام و سیاستمداران می رسند و ما برخلاف دستورات امام حسین(ع) و حکومت اسلامی عمل می کنیم.
آقای هادی در بخش دیگر از سخنانش اظهار داشت: امام حسين(ع) با احساس مسؤوليت سنگين، وظيفه هدايت جامعه را بر عهده گرفت. در دوران يزيد كه دچار ضعف‌هاى فراوان بود، فرصت مناسبى براى امام حسين(ع) پديد آمد تا قبل از تثبيت حكومت يزيد براى برپايى حكومت اسلامى قيام نمايد. على رغم وجود شرايط مناسب در اين اقدام، حوادث ناخواسته اى تلاش امام را از نظر سياسى ـ نظامى ناكام نهاد; ولى اين به معناى عدم تأثير حركت آن حضرت در جامعه نبود. چرا كه در نهايت قيام او سقوط امويان را در پى آورد.
امام حسین(ع) سوم شعبان سال سوم هجرت در عصر رسالت پیامبر گرامی اسلام(ص) متولد شد، و پنجاه و هفت سال و پنج ماه یعنی تا دهم محرم سال 61 هجری قمری زندگی نموده و هشت زمامدار و حکومت را تجربه کرد.
1. دوران رسالت نبی مکرم اسلام(ص)
2. دوران خلافت، خلیفه اوّل
3. دوران خلافت، خلیفه دوم
4. دوران خلافت، خلیفه سوم
5. دوران خلافت خلیفه چهارم و عصر امامت حضرت علی(ع)
6. دوران امامت امام حسن مجتبی(ع)
7. دوران حکومت معاویه ابن ابی سفیان
8. دوران حکومت یزید ابن معاویه
شناخت دوران رهبری و حکومت های که تذکر داده شد و بررسی مواضع امام حسین(ع) در عصر هر کدام آنان و در مجموع نشان می دهد که آن حضرت با دو نوع حکومت و ولایت الهی و طاغوتی رو به رو بوده و بدین جهت بررسی عملکرد امام حسین(ع) در برابر حکومتهای اسلامی و ضد اسلامی، یکی از مهم ترین ابعاد شخصیت آن بزرگوار است.
او در نقش برجسته علما در قبال حکومت اسلامی اظهار داشت: در شرایط کنونی کشور، رسالت علمای دینی بیش از هر زمان دیگری سنگین و می طلبد تا علما در قبال جامعه اسلامی نسبت هر زمان دیگر احساس مسئولیت نمایند؛ در حالیکه در گذشته میان مردم و علماء اعتماد وجود داشت، همواره علماء تنها ملجا و پناه مردم در برابر ظلم و استبداد حکام بودند، متأسفانه امروز علماء در اثر عملکرد برخی از هم کسوتان شان، نه تنها شاهد دین گریزی نسل فردای این بلاد اسلامی هستند که در کنارتضعیف باورهای دینی مردم، به تنزل جایگاه خود به نظاره نشسته اند، در زمان حکام ظالم و مستبد گذشته، کسی جرات نمی‌کردند که به علماء توهین کنند؛ اما امروز ما شاهد بی حرمتی علما، آن هم توسط نخبگان سیاسی این جامعه که خود شان را سرسپرده روحانیت می دانند و اظهار درد دین دارند هستیم.
متأسفانه امروز موضع علمای کشور در قبال گروههای تند رو و تکفیری، همانند داعش، جریانهای قوم گرای چپی و اهانت کنندگان به ارزشهای دینی بی تفاوت و محافظه کارهستند و عمل کرد آنان باعث تضعیف دین وااعتقادات اسلامی گردیده اند.
علمگرد گروههای تند رو اسلامی که خودشان را مسلمان می دانند و باعث قتل و کشتار انسانهای بی گناه می گردد، چه فرقی با عمکرد سپاهیان یزید که در سال 61 هجری قمری در عراق انجام داد چه تفاوتی دارند، در خط حسینی بودن یعنی مقابله و اعلام موضع در قبال این گونه افراد و گروههای ضد دینی است.
همانگونه که دیروز علما ازطريق خطابه و رسانه اسلامي (مساجد و تکایا) ماهيت پوچ كمونيست ها را برملا ساختند. امروز نیز در برابر فرقه سازی ها، توهین به مقدسات، در برابر لائیک و قوم گرایان بی تفاوت نباشند. اگر ديروز كمونيسم با اسلام روبرو بود ولي امروزسكولاريسم در برابر اسلام قرارگرفته است.
پیامبراسلام(ص) می فرماید: «ویل لأمّنی من «علماء السوء» یتخذّون هذا العلم تجارة یبیعونها من أمراء زمانهم، لا اربح اللّه تجارتهم.» وای بر امّت من از عالمان بد، که این علم را تجارت گرفته و آن را به حکام زمان خود می فروشند، خداوند تجارتشان را سودبخش نسازد!
و امام عسگری(ع) در بیان اوصاف و شرائط آخر الزمان چنین پیشگوئی فرموده که: «سیأتی زمان علی الناس… و علمائهم فی ابواب الظلمة» بودن علما در دربار ستمگران، یکی از اوصاف زمان پیش از عصر ظهور مصلح کلّ است. این نشاندهنده عمق فاجعه است که دانایان تباهی آفرین به بار می آورند ودلیل گستردگی مفاسد و زیان هائی است که پیامد فساد و آلودگی «علماء سوء» است. چرا که علما، نقش سرچشمه افکار و اعتقادات و باورهای مردم را دارند و آلودگی سرچشمه، به همه نهرها و جویبارها و کانال ها سرایت می کند.
قضیّه ورود علما در دستگاه ظلمه و سلاطین، غیر از ورود افراد عادی است… یک فقیه، یک قاضی مثل ابوهریره و شریح قاضی، وقتی که در دستگاه ظلمه وارد شوند، دستگاه را عظمت می دهند، اسلام را لکّه دار می کنند، یکنفر فقیه اگر وارد دستگاه ظلمه شد، مثل این است که یک امّت وارد شده باشد….
گزارشگر: سید عباس حسینی