«بسمه تعالى»
خواستى خاطره چون ديگران بنويسم
با قلم تيغ و تبر تيرو كمان بنويسم
بنويسم كه بجز من همه گان خون خوارند
هركسى ديگرى هم خائن و هم غدارند
بنويسم كه مُرداب من اقيانوس است
من نهنگم، ديگران جُلبك و اُختاپوس است
جنگل سوخته أم را بنويسم باغ است
يا همايى ديگران را بنويسم زاغ است
چه كنم جاى فغان جاى خروش اينجا نيست
جاى افكندن بار از روى دوش اينجا نيست
ورنه مى گفتمى با مام وطن چون كردند
دل هندوكش و بابا ز جفا خون كردند
دوست من «عادلى» چون خواسته مى گويم
دفتر خاطره چون ساخته مى گويم
كشورى را كه گرفتار صدو بيست حزب است
چون توان گفت كه حق مال كدام حزب است
جنگ هفتاد و ملّت اگر افسانه بود
وطن ما پر از بنجل و ديوانه بود
هر يكى اسب يدك با دو سه خورجين دارد
در پكن خانه سر مركز از چين دارد
چه بگويم پسر خاله تعارف نكنم
راست گويم به خدا چون ديگران پُف نكنم
كلبه خاكى دهم نرود از يادم
آرى شيرين من آنجاست منش فرهادم
گنبد كوچك جدّم پس آغل مانده
هر كجا مى روم آنجاست كه مرا دل مانده
گر زقم باز روم همسفرم مى ماند
خفته در خاك به غربت پدرم مى ماند
حال بدگوئى و تعريف ندارم از كس
تا به نُه پشت همين در بدرى ما را بس
پاورقی:
1. پدر بزرگوار جناب آقاى رضوانى كه اهل علم بود چند سال قبل در قم وفات نموده است.
2. جناب آقاى رضوانى، از جمله شخصيت هاى پُرتلاش جهادى كه بعد از تجاوز اتحاد جماهير شوروى سابق در افغانستان، وى مجبور به ترك آن سرزمين مى شود و به ايران هجرت مى كند. او در فعاليت هاى فرهنگى، تبليغى و سياسى در عصر جهاد يكى از بازوان پُرتوان جهاد گران بود، سابقه فعاليت هاى سياسى، تبليغى و فرهنگى جناب آقاى رضوانى در احزاب جهادى بيشتر در حركت اسلامى وبعدا در حزب وحدت اسلامى بوده است.