حضرت امام حسن مجتبی(ع) که در نیمه‌ی ماه مبارک رمضان سال سوم هجری قمری در شهر مدینه قدم به عرصه‌ی وجود نهادند، نخستین فرزند امیر مؤمنان علی بن ابی طالب(ع) امام اول شیعیان جهان و حضرت فاطمه زهرا(س) دختر پیامبر اکرم(ص) بودند که خداوند به این دو بزرگوار عنایت کرد.
امام حسن مجتبی(ع) هفت سال اول عمرش را با پدربزرگ خود، پیامبرگرامی اسلام(ص) زندگی کرد، مهم‌ترین رویداد زندگی این امام در دوران کودکی مشارکت در رویداد مباهله و نامیده شدن به عبارت «ابناءَنا» در آیه‌ی مباهله است.
امام حسن مجتبی(ع) این افتخار را داشتند که هفت سال از زندگی خویش را در سایه‌ی پُر مِهر و لطف جدشان پیامبر اسلام(ص) سپری کنند و ایشان در این فرصت گرانبها، از انوار تابناک وجود پیامبرگرامی اسلام(ص) بهره بردند و پس از آن، ۳۰ سال شاگردی تیزهوش و یاوری صدیق برای پدر گرامی‌شان حضرت امام علی(ع) بودند.
میلاد کریم سبزپوش آل فاطمه، تنهاترین سردار لشکر حیدر و غریب شهر پیامبر تهنیت باد.
سید جعفر عادلی«حسینی»