صلوات و سلام بر ارواح طیبه‌ی شهداء، خصوصاً شهدای عزیز روحانیت کشور كه هرکدام در جامعه آن روز رسالت خویش را با مُركب خون نوشته و بر منبر هدایت و وعظ امربه معروف ونهی از منکر پرداختند و سرانجام به میهمانی پروردگار در مجمع ملكوتیان حضور یافتند.
با سلام و احترام به حجت الاسلام جناب آاقای ناصری!
سخنرانی جناب عالی قبل از ظهر جمعه مورخ 26/12/1389 در محفل ختم قرآن کریم بمناسبت چهلمین روز در گذشت همسر سید عبدالعظیم هاشمی که بیشتر به یک سخنرانی سیاسی شبیه بود، معمولاً در محفل ختم قرآن کریم صحبت های اخلاقی و موضوع مرک و حیات با روضه پایان می یابد؛ اما سخنان اعتراض آمیز جناب عالی و نادیده گرفتن واقعیت ها در این محفل آثار عملی منفی در پی داشت.
من چندی قبل با برادر شهید مشتاق وعده داده بودم که در محفل سالگرد شهید مشتاق حضور داشته باشم، صبح همان روز در پایان دعای ندبه مجمع فرهنگی بقیت الله(عج) از جناب آقای هاشمی اجازه خواستم و ایشان نیز پذیرفت، عصر روز جمعه بعضی دوستان با من تماس گرفتند و اظهار داشتند که آقای ناصری در سخنرانی اش راجع به برگزار کنندگان سمینار«بررسی اندیشه های مرزبانان اسلامی افغانستان» با لحن اعتراض آمیز سخنانی را بیان نمود و من باور نکردم، زیرا من تاکنون کمال احترام به جناب عالی داشتم و به هیچ وجه انتظار ایجاد شبهه را نمی بردم، زمانی که شما با بسیاری از علمای منطقه و چهره های سیاسی کشور مشکل داشتید، من با شما رابطه حسنه داشتم.
بهرحال! اعتراض جناب عالی نه بعنوان انتقاد بلکه دامن زدن به اختلاف و تخریب یادواره شهدای روحانیت برایم قابل قبول نبود تا اینکه دو روز قبل صحبت های شما را که به فورمت ام پی تری ضبط شده بود شنیدم و لذا تصمیم گرفتم که این نامه را به صورت سرگشاده بنگارم .
در سخنرانی شما نکات منفی و گامهایی به سوی اختلاف دیده می شود، به عقیده اینجانب شما در این سخنرانی به جای درمان به دردها افزودید که جان کلام حساسیت برانگیز شما دو مورد می باشد؛
1. اعتراض جنابعالی از برگزارکنندگان «دومین سمینار بررسی اندیشه های مرزبانان اسلامی افغانتسان» دامن زدن به اختلاف در درون یکی از تیره های جامعه می باشد. بی تردید یکی از اهداف اساسی بنیاد فرهنگی، تبلیغی پیامبراعظم(ص) تقدیر از خدمات علمای گذشته کشور بود، با کمال تأسف از دوران شهادت علمای بزرگوار تا کنون انگیزه تجلیل از شهدای روحانیت در میان نهادهای ارزشی فرهنگ سازی نگردیده و با آنکه علمای شهید و متعهد تشیع در این کشور با ایجاد مراکز مهم دینی، پایگاه محكم در برابر حملات و انحرافات و كج‌روی‌‌ها بودند. چنانچه در صده اخیر کشور علمای بزرگوار از مرحوم آیت الله حجت(ره) تا روحانیت شهید نبودند، معلوم نبود که امروز مردم ما در چه وضعیتی بسرمی بردند. دینداری مردم ما از برکت خون های پاک شهدای عزیز روحانیت می باشند که آنها هرکدام در ابعاد مختلف جامعه مصدر خدمت گردیدند، امروز با آنکه نظام فعلی کشور مدیون خون و قیام های شجاعانه مردم مسلمان و مجاهدین در سنگرهای نبرد به رهبری روحانیت بوده که متأسفانه کسی از آن بزرگان هیچ فرد و نهادی تجلیل بعمل نمی آورند، شهدای روحانیت فراموش شده اند در حالیکه روحانیت در هر نهضت و انقلاب الهی اولین كسانی بوده‌اند كه پیش‌كسوت شهادت بودند که در باره آنها سخن بسیار است كه ذكر آن در این مختصر نمی‌گنجد.
جناب آقای ناصری شما در بسیاری از سخنرانی های تان برشهداء از هابیل تا گاو سوار و… صلوات می فرستید و از آنها با تعابیر بلند نام می برید، آیا شما در پاسداشت و تجلیل از مسئولین و یا قومندانان احزاب سیاسی که بعنوان سخنران بوده اید، از شهدای روحانیت نام برده اید و یا انتقاد نموده اید که چرا تصاویر علمای شهید در کنار قومندانان نیست، وقتی انتقاد می کنید چرا تصویر شهید بصیر در آن مراسم نبوده، این انتقاد قابل قبول، اما نباید لحن و تعابیر افكار جامعه و آیندگان را از مسیر شناخت واقعی و… منحرف كند و خدای ناكرده همه‌ی ضعف‌ها و مشكلات به حساب علماء گذاشته شود و از آن تفسیر انحصارطلبی گردد كه این کار كاملاً غیرمنصفانه است و از سوی دیگر مبادا آن را بهانه قراردهیم و به زعم خود برای دفاع از شهدای روحانیت اثر منفی در جامعه گذاشته که باید در این زمینه منصفانه قضاوت می کردید.
2. نادیده گرفتن زحمات و نقش برخی بزرگان به دفاع از مردم آسیب دیده بهسود در تهاجم کوچی ها؛ از آنجائیکه اصلاح ورفع مشکلات مستمر اجتماعی یکی از ارکان تعلیمات اسلامی می باشد و اهل منبر و تبلیغ نیز آن را منصفانه و بدور از رقابت های شخصی و منفی در جایش بکار گیرد.
در طول تقريباً يك دهه يعني از آغاز سال 1381 تا به حال کوچی ها به مناطق ولسوالي های ناهور، دايميرداد، حصه اول و حصه دوم بهسود دست به قتل و كشتار و تخريب منازل و خانه ها زدند و اموال مردم را به غارت بردند و بر اساس گفته های برخی مردم محل، جنگ های خانمانسوز در ولسوالی حصه اول و دوم بهسود توسط افراد معامله گر و فرصت طلب صورت گرفته که آنها از پیش آمد این گونه ماجراها خوش بین بودند و سالانه ملیونها پول توسط این گونه افراد کیف ومیل می گردد و افرادی هستند که از این قضیه سوء استفاده کردند، باید خائنین محکوم و افشاء گردد و از کسانیکه به دفاع از مردم تلاش نموده تقدیر بعمل آید. اما شما در قسمتی از سخنان تان از بعضی افراد تشکری می کنید ولی زحمات و تلاش تعداد از شخصیت های تأثیر گذار و حامیان واقعی مردم را نادیده می گیرید؛ ممکن در میان اعضای شورای علمای شیعه افراد ضعیف وبی توجه باشند، من بعنوان یکی از اعضای شورای علمای شیعه بارها برخی ضعف ها و سیاستگذاری شورای علمای شیعه را به نقد گرفتم و این بدین معنی نیست که هیچ کسی در شورای علمای شیعه و یا دیگر نهاد های دینی و اجتماعی راجع به قضیه کوچی ها تلاش نورزیده و بی تفاوت مانده اند، آیت الله محسنی و بعضی اعضای شورا جلسات و فیصله های متعدد را داشته جناب آقای هادی بعنوان رئیس کمیسیون تبلیغات شورای علمای شیعه تلاش شبانه روزی نموده و در میان رهبران جهادی بهسود ایشان از زمان طالبان بدینسو خسارات سنگینی را پرداخته و خانه مسکونی اش را به آتش کشیدند؛ آیت الله سید محسن حجت بیش از هر عالمی دیگری میان بازاریان و نقاط مختلف کابل به مناسبت های متعدد راجع به قضیه تهاجم کوچی ها سخنرانی نموده و از مردم و خیرین دعوت نمود تا مردم محروم بهسود را مورد حمایت های مالی قرار دهند و حتی ایشان مصرف وجوهات را در این زمینه اجازه داده بود، وقتیکه بیجا شدگان به غرب کابل هجرت نمودند، آیت الله حجت از آنها بازدید به عمل آورد و کمک مالی به آسیب دیدگان می نمود، همچنان تعداد دیگر از علما و شخصیت های متنفذ مناطق مرکزی و مخصوصا جناب آقای هادی بعنوان ریئس کمیسیون تبلیغات شورای علمای شیعه با جمعی از بزرگان بهسود با متنفذین وردک ملاقات نموده و همچنین ایشان در بسیاری از جلسات جهت حل معضله کوچی و ده نشین با شخصیت های مطرح کشور، مقامات حکومتی و نیروهای خارجی رایزنی و به دفاع مردم محروم اقدام نموده بود؛ بارها شورای علمای شیعه جهت حل معضله کوچی و ده نیشین جلساتی را تشکیل دادند نگارنده در چندین جلسه شورای علمای شیعه و شورای اخوت حضور داشتم و در چند نوبت با بعضی از بزرگان جهت پیش نویس نامه و اطلاعیه توظیف گردبده بودم، شورای علمای شیعه چند بار با رئیس جمهور در همین زمینه ملاقات نمودند که قسمت متن یکی از نامه بزرگان مردم مناطق مرکزی به حامد کرزی رییس جمهوری اسلامی افغانستان این گونه آمده: بناء ما امضا کنندگان این نامه، برای حل ریشه یی این قضیه و خروج از بحران کنونی موارد آتی را پیشنهاد می نماییم:
1. برای اعاده امنیت و مساعد شدن زمینهء بازگشت آوارگان و بررسی خسارات وارده، باید کوچیها از مناطقی که بزور تصرف کرده اند، برگردند.
2. خسارات وارده جبران گردد.
3. راجع به آن عده اشخاصی که به اساس معاملهء مشروع در منطقهء هزاره جات زمین خریداری نموده اند، کسی مانع از تصرف مالکانهء آنها نگردد.
4. تمسک عده ای از برادران کوچی به امریهء رییس تنظیمیهء وقت محمد یعقوب خان که فاقد اعتبار شرعی و قانونی است، نمی تواند برای تعدی به ملکیت و حقوق شرعی و قانونی ساکنین اصلی دست آویز گردد.
5. جهت جلوگیری از تکرار حوادث و وقایع تلخ با توجه به مادهء 14 قانون اساسی کشور در مورد بهبود زندگی دهقانان و اسکان کوچی ها تدابیری از سوی دولت اتخاذ گردد.
در پایان یکبار دیگر بعنوان دوست دیروز، امروز و فردایتان قابل تذکر و یاد آوری می دانم؛ کاری که می‌تواند عامل نجات جامعه از خطر و باعث تحکیم وحدت ملی و اعتماد عمومی باشد مورد تأیید قرار گیرد و نیز بیان نمودن واقعیت ها بصورت شفاف و به دور از مصلحت اندیشی باعث می گردد تا فتنه‌گران نتوانند با حدس و گمان نصّ سخنان تان را با هوس خود تحریف کنند.
با احترام
سید جعفرعادلی«حسینی»
معاون بنیاد فرهنگی، تبلیغی پیامبراعظم(ص) و منشی شورای اخوت اسلامی افغانستان
5 حمل 1390 شهر نو کابل