(به بهانه یاد بود از شهادت تورن نادرشاه علیزاده)
اینک به بهانه یاد بود از شهید تورن نادرشاه علیزاده به معرفی تعداد ایثارگران و شهدای مظلوم و گمنام حرکت اسلامی مربوط منطقه چهاردهی کابل تحت عنوان «یادنامه ی شهدای قلعه علیمردان» این یاد نامه تحریرمی یابد. گرامي و جاويد باد اخلاص و ايثار شهداي گرانقدري كه سلحشور و سرافراز بر سر سوداي يار سرباختند.
قلعه علی مردان یکی ازبناهای مشهورپایان دوره کورگانیان توسط علیمردان خان والی کورگانی کابل اعمارگردیده وقصه وافسانه های زیادی از این منطقه و دیگر بناهای تاریخی کابل که توسط آخرین والی گرگانی به یادگار گذاشته شده هست.
قلعه علی مردان در غرب کابل ودر مسیر پل سوخته و دارالامان قرار دارد؛ قلعه علی مردان مانند بقیه نقاط غرب کابل در هم ریخته ومالامال از گرد وخاک می باشد؛ منطقه چهاردهی، مخصوصا قلعه علیمردان، پس از تجاوز ارتش سرخ شوروی سابق به افغانستان، مجاهدان، ایثارگران و شهدایی فراوانی را تربیت و تقدیم جامعه انقلابی افغانستان نمودند و در سنگرهای جهادی نقاط مختلف کشور به مبارزه برخواستند و به گفته رئیس شورای عالی جهاد سابق حرکت اسلامی حجت الاسلام جناب حاج آقای هادی، حدود 149 شهید دوران مبارزه با کمونیست ها متعلق به قلعه علیمردان و منطقه چهاردهی هستند، در آن منطقه خانواده ی را سراغ نداریم که فرزندان شان در زندان پلچرخی و سنگرهای جهادی جام شهادت را ننوشیده باشند.
مهم ترین فرماندهان شجاع، متقی و پرهیزگار که در پایگاه 14 جهادی به ریاست آقای هادی و شورای ولایتی کابل به ریاست آقای انوری و خطوط مقدم جبهات، پغمان، شمالی، میدانشهر، پروان، لوگر، جاجی و… فرزندان خانواده های دین مدار چهاردهی کابل، مخصوصا قلعه علیمردان بوده که حضور فعال و برجسته در جهاد داشته اند وبعضی از آن عزیزان جام شهادت را نوشیده اند که شهدای مشهور آن منطقه عبارتند از:
استاد محسن علی«علی»، انجنیرغلام سرور امیری، محرم علی امیری، بشراحمد جعفری، بصیر احمد جعفری، رسول جعفری، نجیب الله حیدری، مجید احمد غفوری، بصیراحمد جعفری، فرید الله ابراهیمی، دل آغا رستم، رمضان حیدری، حمیدالله طارق، عادل مسعود، غلام حیدر احمد، غلام مصطفی، قومندان احمد و معلول جهاد و مبارزه سید علی اکبروفا و…
از میان جهادگران که فعلا در قید حیات هستند همانند؛ جنرال ذاکری که بیشتر به جنبه های معنوی می اندیشد که در تهذیب نفس و اخلاق عملی در میان مجاهدین مثال زدنی است، جنرال ابوالفضل که در شجاعت، مبارزات خستگی ناپذیر و فداکاری مشهور است، فرمانده و مجاهد آزاده رشید مشهور به عقیل که فرد شجاع، با تدبیر و آگاه به مسائل روز و هم اکنون در عالم مهاجرت به سر می برد.
تعداد کثیری ازاعضای حرکت اسلامی مربوط قلعه علی مردان از آغاز جهاد مسلحانه علیه روسها و حکومت دست نشانده شان به مبارزه برخواستند و با عملیات قهرمانانه در قلب دشمن و مسیر اسکاد و پایگاههای نظامی کمونیست های داخلی و خارجی، شجاعت و مردانگی را از خود به نمایش و یادگار گذاشته اند که عده ای از آن مجاهدمردان توسط ساطورخونچکان کمونیست های سیاهکار در زندان پلچرخی و سنگر های مبارزه به شهادت رسیده اند.
در دوران تجاوز شوروی سابق و حاکمیت کمونیست ها در این سرزمین، جنایت وخیانت هایی را که باند خلق وپرچم مرتکب شده اند، درحقیقت جنایت کمونیست ها جزلاینفک برنامه وپروگرام آنها با امداد شبکه های جاسوسی حزبی(کام و خاد) امرتصادفی نبوده که پیگیری وتعقیب روشنفکران دینی و انقلابی و دستگیری آنان و پرساختن سیه چال های زندان پلچرخی به شیوه های قدیمی و دروازه آهنین برروی بهترین فرزندان این مردم، اعمال شکنجه های وحشیانه ی جسمی وروحی گوناگون ازلت وکوب وضرب وشتم گرفته تا تحمیل بیدارخوابی وگرسنگی دردهلیزهای نمناک، زنجیرپیچ کردن تا سوزاندن بدن، نشاندن برمنقل های داغ برقی وچوکی های الکتریکی، کشیدن ناخن، تجاوز به نوامس مسلمانان به منظورشکستاندن روحیه مقاومت جویانه وغرورانقلابی مجاهدین دربند، وبالآخره به شهادت رسانیدن آنها وتیرباران نمودن دسته، دسته از مجاهدین وجوانان برومند به دست جلادان خود فروخته وتحت نظارت مامورین شکنجه گرحرفوی بی هیچ پرسش ومحاکمه ای.
بی تردید یکی از خانواده های آسیب دیده دوران جهاد، حاجی علی احمد و فرزندان شان بودند، آنان علاوه بر حضور در جبهات با خودسازی و باورهای دینی در محیط زندگی شان موفقیت های داشته اند، حاج علی احمد علیزاده پس از رهایی از زندان پلچرخی فرزندانش را نیز به جبهات فراخواند و خود با صبر و شکیبایی مدتی را در پایگاه چهارده جهادی و پایگاه شهید دل آغا در دره سنگلاخ مصدر خدمت گردید، نگارنده دوران جهاد از سال 1367 که افتخار حضور در جبهات خطوط مقدم را پیدا نمودم، از آن زمان با مجاهدین قلعه علیمردان، مخصوصا حجت الاسلام جناب آقای شیخ احمدضیا علیزاده و شهید تورن نادرشاه مشهور به رجب در سنگرهای میدانشهر، پغمان و شمالی آشناشدم و آن زمان دریافتم که این خانواده تربیت یافتگان مکتب اهل بیت(ع) و مدافع ارزشهای دینی و مذهبی هستند، همچنین از سال 1371 تا 1374 که این جانب بعنوان طلبه در خدمت اهالی مسجد علی شیرخدا واقع در قلعه علیمردان، در امورات فرهنگی و دینی ایفای وظیفه می نمودم، مشوق فعالیت های دینی و فرهنگی در آن منطقه علاوه برمومنین قلعه علیمردان، بیشتراز حمایت حاجی علی احمد و فرزندان محترم شان برخور دار بودم، مخصوصا شهید شهید بزرگوار، تورن نادرشاه علیزاده، قاری قادر علیزاده، سلیم علیزاده و قاری احمدضیا علیزاده که هرکدام به گونه ی در امورات اجتماعی و فرهنگی تلاش می ورزیدند و در این راه محکم و استوار ایستادگی می نمودند و در این امورات مشوق حقیر بودند، مهم تر از همه اینکه آنان بیشتر به جنبه های معنوی و اعتقادی می اندیشیدند، علاوه بر برگزاری مناسبات دینی و مذهبی در مسجد علی شیرخدا، دعاهای کمیل، توسل و زیارت عاشورا اکثرا در منزل شان نیز برپا می داشتند.
حجت الاسلام شیخ احمدضیا علیزاده که فعلا در حوزه علمیه مشهد سطوح عالیه را به پایان رسانیده و از طلاب موفق آن حوزه می باشد، گاها در مناسبت های مختلف دینی جهت تبلیغ و بیان احکام در مسجد علی شیرخدا، کتابخانه حضرت قائم(عج) و مجتمع علمی، فرهنگی و ورزشی حضرت قائم(عج) که مدیریت آن را برادرش قاری قادر علیزاده به عهده دارد حضور داشته و فعالیت های مفید و موثر در این راستا انجام داده و در آن منطقه مصدر خدمات واقع گردیده است.
سخن از شهدای قلعه علیمردان می باشد و یکی از شهدای اخیر این خانواده شهید تورن نادرشاه علیزاده می باشد، که پس از سه دهه زندگی با برکت و پرافتخار، روز شنبه 12 سنبله 1390 به دفاع از ارزشهای دینی و اقامه نماز جام شهادت را می نوشد.
شهید علیزاده مشهور به رجب در دوران جهاد، دوره ابتدایی و ثانوی را تا صنف هشتم در لیسه عالی محمود طرزی فراگرفت و نظر به اقتضای زمان راهی جبهات میدان وردک، پغمان و شمالی تا پیروزی جهاد به نبرد ادامه داد. بعد از سقوط رژیم کمونیستی در دوران پیروزی مجاهدین، وی در فرقه 31 بحیث افسر ایفای وظیفه نموده و در دوران مقاومت در جبهات سمت شمال تا سقوط طالبان در صف مجاهدین به مبارزه و مقاومت ادامه داد. شهید تورن نادرشاه علیزاده در این اواخیر همچنان در مرکز نظامی اردوی ملی وزارت دفاع کشور، در منطقه برمل خوست انجام وظیفه نموده که اخیرا در ولایت لوگر در حین انجام وظیفه ساعت 10 قبل از ظهر روز شنبه، روز چهارم عیدسعید فطر از طرف عمال نا بخرد و دشمنان خاندان عصمت و طهارت(ع) بخاطر دفاع از عقیده، امر به معروف و نهی از منکر نا جوانمردانه همراه با یکتن سید همرزمش که اصالتا از ولایت سرپل شمال کشور بوده به شهادت رسیدند.
او با نثار خون سرخ خویش اقامه نماز نمود و با دادن جان شیرینش از نماز، روزه،عقیده و ارزشهای دینی پاسداری کرده و در این راه جام شیرین شهادت را نوشید که بربازماندگان و همسنگران آن عزیز سفرکرده لازم است از اهداف مقدس او غافل نباشند و راه شهدا را ادامه دهند، زیرا تمسك رزمندگان اسلام در جبهات به فرهنگ ناب اسلامي، الهام گرفتن از باورهاي ژرف ديني، اقتدا به سيرة جهاد معصومان(ع) به ويژه نهضت حركت آفرين عاشورا، آراسته شدن به ارزش‌هاي پيروزی آفرين اسلامي و اميد داشتن به امدادهاي غيبي و ارزش‌هاي دینی كه رزمندگان جبهات حق علیه باطل داشته و به آن پایبند بوده اند، امیدوارم که ما نیز دستورات پروردگار عالمیان، پیامبراعظم(ص) و ائمه اطهار(ع) را سرمشق قرار دهیم و خداوند ارواح طیبه شهدای مظلوم و گمنام افغانستان، اخصا شهدای چهاردهی را شاد و روان شان جاوید باد.
نویسنده: سیدجعفرعادلی«حسینی»