اینجانب از دوران جهاد، یعنی تابستان ۱۳۶۷ خورشیدی در جبهات میدان وردک مخصوصا پایگاه شهید دل آقا که بعدا بنام غند حضرت مهدى(عج) تشکیلات وسیع تری با مدیریت ستر جنرال سیدحسین انورى اداره می شد، همراه حجت الاسلام والمسلمین مرحوم سید عباس قاسمی آشنا گردیدم و از آن زمان تاکنون رابطه دوستانه و صمیمی با هم داشتیم، او یک روحانی پرتلاش و با تحرک، اهل قلم، منبر و تبلیغ و موسس جامعه الزهرا سلام الله علیها در شهرک سبز کابل بود، مرحوم قاسمی سالهای اخیر چندین آثار منتشر شده ای چون؛ امام حسن و امام حسین علیهما السلام امامند چه قیام و یا صلح نمایند، مشروعیت توسل به اهل البیت علیهم‌السلام، مشروعیت و مثوبت تعزیت و زیارت امام حسین علیه السلام و… را از خود بجا گذاشته است.
با کمال تأسف امروز اطلاع یافتم که مرحوم قاسمی دیگر در بین ما نیست و او همزمان با ایام اربعین حسینی در سفر زیارت عتبات و عالیات عراق دنیا را وداع گفت، دوستان، بستگان و خانواده¬ای داغدارش به مصیبت نشاند.
به خاطر دارم آن زمان که یار سفرکرده مرحوم قاسمی و خیلی شهدای دیگر زنده بودند، همیشه از خدا براى آنان وهمه مجاهدین اسلام آرزوى پیروزى مىکردیم و آرزو داشتیم که پیروزى جهاد، مقاومت، نبرد و استوارى را با جهادگران پرستیز و سرداران دلاور، در صبح پیروزى جشن بگیریم.
آری! جبهه، غیر از آنکه یک مصلاى واقعى بود، یک مکان خود سازى نیز بود، و چه بسیار افراد که خود را با نسیم روح افزاى آن دیار، روح تازه مىبخشیدند، از صفات محموده در رزمندگان نمونههاى بسیارى بیاد دارم، از جمله وقتى که در دره سنگلاخ (مرکز عند حضرت مهدى عجل الله تعالی فرجه الشریف) مستقر بودیم، در آنجا صحبت از مبارزه، نام و ذکر خدا، دعا و نیایش بود، جمعى از دوستان روحانى، آقایان حجج اسلام؛ مرحوم سید عباس قاسمی، شیخ محمد امین براتى، شیخ زکریا مشکور کابلى، سیّد کریم حسینى ساجدى، سید احمد جمال مبارز، شهید رحمانى، مرحوم مهدوى، احمدى، مبشر، صادقى و…که هر کدام در آنجا به وظایف تبلیغى و فرهنگى اشتغال داشتند.
امروز پس از سه دهه آشنایی با حجت الاسلام والمسلمین مرحوم سید عباس قاسمی، خبر تاثر انگیز ارتحال شخصیت علمی و فرهنگی مرحوم قاسمی، از شخصیت های تاثیر گذار عصر جهاد و دوران حکومت مجاهدین اطلاع یافتم، سخت مرا متأثر ساخت، آن مرحوم که در ایام اربعین حسینی مشرف به زیارت عتبات عالیات عراق مخصوصا حرم سید الشهدا حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام مشرف گردیده بود وفات نمود و بدنش را در وادی السلام بخاک سپردند، این مصیبت وارده را به تمامی همسنگران، بستگان و خانواده محترم آن مرحوم تسلیت گفته، برای آن مرحوم علو درجات و برای بازماندگان و بستگانش، به ویژه خانواده و فرزندان محترم مرحوم آقای قاسمی صبر و اجر از پیشگاه ایزد منان مسئلت می نماییم.
در پایان قطعه شعری از مرحوم حجت الاسلام والمسلمین سید عباس قاسمی که در کتاب «مشروعیت و مثوبت تعزیت و زیارت امام حسین علیه السلام» مولف آن آورده که با همان مقدمه خود آن مرحوم تقدیم خوانندگان محترم و خداوند او را با اجداد طاهرینش محشور گرداند.
اشعاری که هر چیزی بر امام حسین علیه السلام گریستند:
مستفاد از روایات این است که هر چیزی در عالم برای مظلومیت و مصیبت مولانا امام حسین علیه السلام گریه کردند البته با اختلافی که در خلقت و کیفیت گریستن آنهاست اشعار ذیل که سروده عبد احقر است.
مبتنی بر این گونه روایات است که حکایت دارد از گریه عموم موجودات حتی ابحار و آسمان ها و زمین ها و اهل آن ها در مصیبت سالار شهیدان اباعبدالله الحسین علیه السلام اشک ریختند:
این حسین کیست که عالم در عزایش گریستند
حوران در بهشت وملائک در آسمان گریستند
بر آن کشتۀ غرق خون و لب عطشان کربلا
گل و گلشن، باغ و باغبان گریستند
خورشید و ماه و ستارگان و هفت کهکشان
از فرش تا عرش اهل السموات و الارضین گریستند
جماد و نبات و جاندار، جمله اصناف کائنات
فوق الثری تا ثریا در غربت شاه شهیدان گریستند
پیامبران مرسل، آدم، ابراهیم، موسی و زکریا
در مصاب حسین مقطع الاعضا همچو حوا گریستند
حوراء الانسیه با ضجه آمد بر قتلگاه حسین
در کناری ابیها و بعلها و بنیها یکجا گریستند
جبرئیل، میکائیل ، اسرافیل و خیل ملائک
صف اندر صف در آن مصیبت عظمی گریستند
حسین امام شیعیان و لیدر آزادگان است
در ماتمش یهود و نصارا و قوم بودا گریستند
اهل حرم و مسجد و کنیسه و معبد و ملل
مجوس و کبر و راهب دیر و کلیسا گریستند
زین العباد در غل و زنجیر بر کشته غرق خون
با خواهران و عمه ها جملگی در نینوا گریستند
بر کشتۀ دریده قلب و سر جدا، حسین
کاروان اسرا با زینب و سکینه همنوا گریستند
کوفی و شامی و توابین با خطب مبلغین
در کوفه و شام لطمه زنان و گریبان چاک گریستند
آنکه دانست قدر اشک بکات ماتم سرایش
با عشاق همچون جوان مرده ها گریستند
قاسمی با شیعیان، در تعزیت سید الشهدا
در کل ارض کربلا و کل یوم عاشورا گریستند