خلیلی، محقق و دانش در ۲۰ سال جمهوریت از مزاری به عنوان سوته چوب برای مخالفین خود بکار می‌گرفتند و این‌ها با تمام امکاناتِ که از بیت‌المال در اختیار داشتند، حتی زمین قبر مزاری را استملاک نتوانستند و رضایت مالکان آن را به دست نیاوردند.
محدوده‌ی زمین قبر مزاری پنجاه جریب است، بخش آن جزو نقشه دولتی و ساحه‌ی سبز و بخش دیگر آن چند باغچه کوچک و خانه مسکونی وجود داشت که توسط افراد حزب وحدت تخریب شد، و خود محدوده‌ی قبر مزاری حدود یک جریب مربوط مرحوم حسین داد و غلام حیدر است که هردو برادر در شهر قم ایران زندگی می‌کردند، حسین داد وفات نمود و اما غلام حیدر هنوز زنده است و تا همین لحظه رضایت مالک زمین گرفته نشده و مرحوم حسین داد یک‌بار در شهر مزار رفت و کلنگ‌را گرفت و می‌خواست قبر مزاری را تخریب کند، اما با زورگویی محقق رو به‌رو شد. اطراف قبر، زمین‌ها از سخی‌داد بای، مدیر نجف، امیر محمد، کاکا قصاب… هست.
همچنان مصلحت خداوند این بود که آیت‌الله سید ظاهر محقق سحرگاه ۱۳ جدی ۱۳۷۵ خورشیدی عضو شورای عالی نظارت حزب وحدت در دیار غربت درشهر پلخمری وفات نمود و جنازه‌أ‌ش درمزارشریف منتقل و درهمین زمین کنار مرحوم مزاری دفن شد، سال‌ها بعد صاحب زمینی که جنازه‌های مزاری، محقق و برخی دیگر آنجا دفن بود، به بستگان شان اطلاع دادند که من راضی نیستم و باید فکری برای این اموات شود، حدود ده سال بعد، یعنی در سال ۱۳۸۵ خورشیدی پیکر آیت‌الله محقق را طی مراسم خاصی به بهسود منتقل و در زادگاهش کنار مدرسه‌ای علمیه‌ای که ساخته بود بخاک سپرده شد. هرچند گفته می‌شود که استخوان‌های عبدالعلی مزاری و ببرک کارمل را تالبان به دریای آمو انداختند.(والله اعلم) در این ۲۰ سال اخیر که پیروان مزاری در قدرت شریک بودند، امکانات زیادی به دست آوردند، حتی رضایت مردم را به دست نیاوردند.
تنها مصرف امنیتی پیروان مزاری در جمهوریت سالانه چهارملیارد افغانی می‌شد، میراث بجامانده شان تانک تیل، تالار عروسی، قصرسازی و شهرک سازی است. در رسانه‌های جمعی مراجعه کنید که در زمان جمهوریت، شیر محمد آخندزاده و دیگر نمایندگان در شورای ملی اعتراض نمودند که ۲۲ میلیون افغانی برای درمان بواسیر سرور دانش از کُد اختصاصی ۹۱ هزینه شد؛ آیاد دانش نمی‌توانست با این هزینه زمین قبر مزاری را استملاک و رضایت مالک زمین را بنمایند و یا به وضعیت اسفبار اقتصادی خانوادگی مزاری رسیدگی نمایند.
به پیروان مزاری پیشنهاد می‌کنم که بجای این عناوین کاذیب، دشمنی را با مردم خودتان کم کنید، اگر کسی مزاری و امثال وی را نقد کرد، با فحش، دشنام، مسخره کردن، کاریکاتور کشیدن و به تهدید و دروغ پناه نبرید که بجای نخواهی رسید، از نقد استقبال کنید تا ما روزی را شاهد باشیم که هر قوم از جنایت‌کار خود دفاع نکند، آن وقت افغانستان آباد می‌شود و همانند کشورهای پیش‌رفته تبعیض جرم خواهد شد.
به امید آن روزی که ما شاهد محاکمه جنایت کاران جنگی در افغانستان باشیم.