بعد از ظهر روز چهارشنبه ۱۲ رمضان ۱۴۳۸ هجری شمسی، برابر ۱۷ جوزا ۱۳۹۶ خورشیدی نشستی با میزبانی حوزه علمیه خاتم الانبیاء صلی الله علیه و آله و حضور گسترده ای علما و اساتید حوزه های علمیه و دانشگاههای کابل تحت عنوان: «جلسه ی مشورتی علما و نخبگان پیرامون اوضاع جاری کشور در تالار موسسه نما رسانه کابل برگزار گردید، در این نشست حجت الاسلام والمسلمین سید جعفرعادلی«حسینی» رئیس سازمان جهاد فرهنگی طی سخنانی به رابطه مستحکم علما و مردم افغانستان پرداخت، اینک متن سخنرانی وی حضور خوانندگان محترم تقدیم می گردد:
بسم الله الرحمن الرحیم
الَّذِینَ یُبَلِّغُونَ رِسَالاتِ الله وَیَخْشَوْنَهُ وَلا یَخْشَوْنَ أَحَدًا إِلا الله وَکَفَى بِالله حَسِیبًا(سوره احزاب، آیه ۳۹)
ســــــــائلی را گفت آن پیر کهن چند از مـــردان حــق گویی سخن
گفت خـوش آید زبان را بر دوام تــا بگویــد حــرف ایشــان را مدام
گر نیــم زیشــان از ایشان گفته‌ام خوش دلم کاین قصه از جان گفته‌ام
در این نشست ضمن قدر دانی از این ابتکار و فرصت نشست مشورتی علما و نخبگان توسط حجت الاسلام آقای فاضل زاده مدیر حوزه علمیه خاتم الانبیاء(ص) و خلف صالح حضرت آیت الله العظمی فاضل(ره) می خواهم به تلاش خیرخواهانه علما و رابطه مستحکم مردم مسلمان افغانستان با علمای مخلص یاد آوری نمایم.
در بخش اول صحبتم میخواهم یاد آوری از مجاهدت و تلاش صلح طلبانه و بیدار گرانه ای حضرت آیت الله العظمی مرحوم سید ابوالحسن فاضل داشته و در ادامه به رسالت علما و وحدت امت اسلامی اشاراتی داشته باشم.
مردم مسلمان افغانستان از علمای دلسوز خود پیروی می‌کنند و آنان را به عنوان کارشناسان دینی و راهنمایان واقعی خود قبول دارند و این رابطه قوی و مستحکم مردم و رهبران دینی‌شان سبب گردید که دشمنان مردم افغانستان گاها بخاطر نفوذ و اقتدار علما در میان مردم در امور سیاسی، اجتماعی و فرهنگی موانع و مشکلاتی را ایجاد نمایند.
یکی از آن عالمان دینی که بخاطر خدمات ارزشمند شان از جایگاه ممتاز برخوردار و همواره مصدر خدمات بزرگی در بخش های مختلف جامعه بوده اند که مهم ترین آن ایجاد صلح، دفاع از ارزشهای دینی، تقویت اخوت و برداری، رسیدگی به مستمندان و مستضعفان جامعه، ارائه و خلق آثارعلمی و دیگر خدمات گردید حضرت آیت الله العظمی فاضل(ره) می باشد و او به حق در زمان ما، عالم ربانی و مجاهد نستوه و مصلح بزرگ بود که دو مورد از خدمات ایشان را در اینجا یاد آوری می نمایم:
- ۱٫ وحدت طلبی و دعوت به صلح
در نتیجه تلاشهای مخلصانه حضرت آیت الله فاضل(ره) بود که در جامعه تشیّع زمینه های فکری «وحدت» بوجود آمد، تخاصم به تفاهم همگانی مبدل و سرانجام «حزب وحدت اسلامی افغانستان» وارد عرصه سیاسی و اجتماعی کشور گردید، او مسئولیت شورای عالی نظارت آن حزب را به عهده داشت و بخاطر همین روحیه وحدت طلبانه او بود که در شورای عالی قیادی دولت اسلامی افغانستان نیز حضور داشت، اینکه حزب وحدت گرفتار بعضی مصایب و مشکلات و در نهایت فرو پاشی و انشعبات گردید، او در جای خود بحث دیگر و زمان مناسب تری را می طلبد تا در آن مورد بررسی گردد.
امروز نیز ایجاب می کند تا علمای کشور همانند آیت الله فاضل(ره) به وظایف دینی و اجتماعی و ایجاد تفاهم ملی برای رهایی مردم این سرزمین بحران زده با هماهنگی و تصمیم مشترک علما و نخبگان کشور را از این وضعیت نجات دهند.
- ۲٫ ضرورت تقریب بین المذاهب اسلامی
آیت الله فاضل(ره) با توجه به ساختار سیاسی و فرهنگی افغانستان نزدیک شدن مذاهب موجود در صحنه های سیاسی، فرهنگی و جهادی کشور را یکی از راه های مؤثر و پشتوانه قوی و مثبت برای پیشرفت امور این جامعه، جهت طرح عملی تقریب مذاهب اسلامی اقدامات لازم را به عمل آورد، ارتباطات او با علمای طراز اول جهان اسلام و برای تحقق طرح همبستگی مذاهب اسلامی به تقویت فقه مقارن عملا اقدام نمود و شاگردان وی از علمای شیعه و سنی در کشورهای لبنان، پاکستان، فلسطین، سودان، افغانستان در این طرح عملی گنجانیده شده بود و نمونه اش احداث پروژه بزرگ خاتم الانبیاء(ص) که از یکسو وفات این عالم بزرگوار و از جانب دیگر در اثر بی توجهی به اهمیت آن غفلت صورت گرفت و حسادت ها باعث شد تا این هدف بزرگ به چالش گرفته شود، در صورت یکی از برنامه های این حوزه بزرگ فقه مقارن(جعفری و حنفی) اساس گذاری عملی تقریب بین المذاهب اسلامی و سر انجام رشد فرهنگ عمومی جامعه، بود.
در این بخش به علمای افغانستان، مخصوصا شخصیت های حاضر در این نشست پیشنهاد می کنم که باید در مدارس دینی شیعه و سنی فقه مقارن تقویت و سیره و روش علمای گذشته کشور تقویت و از ارزشهای دینی پاسداری و در این راستا از علما و دلسوزان به جامعه اسلامی می خواهم تا در مشترکات با همدیگر تعاون و همکاری داشته و آن را برجسته نمایند و در مسائل اجتهادی همدیگر را معذر بدارند و مسائل اختلافی را در جمع عوام مطرح نکنند و آن را به حلقات علمی مشترک محصور بدارند.
از آنجایی که تهاجم فرهنگی بیگانگان، عقاید و اتحاد و همبستگی مسلمانان افغانستان را نشانه گرفته از دولت های کشور های اسلامی، رسانه ها، علماء، مبلغین، دانشجویان و همه مسلمانان می خواهم که این موضوع را جدی بگیرند و از هیچ اقدامی معقول در جلوگیری از این تهاجم کوتاهی ننمایند، این نشست را مقدمه یک حرکت بزرگ علمایی جهت موضع مشترک علمای پیروان مذاهب اسلامی در افغانستان در شرایط حساس و شکننده کنونی که بیش ازهرزمان دیگر، نیاز به همگرایی، تامین عدالت اجتماعی وحقوق شهروندی، وحدت وانسجام دارد و به دور از هرنوع عمل وطرح شعارهای قومی، لسانی، سمتی وحزبی علاوه بر مخالف بودن با تمام معیارهای شرعی و اخلاقی، برخلاف مصالح ملی ومنافع علیای کشوراست؛ در این چنین حرکتی علمای افغانستان در برابر توطئه های دشمنان اسلام موضع و موقف واحد اتخاذ نموده و راه های نفوذ آنان را در بین مسلمانان مسدود نمایند.
در اخیر ضمن ابراز نگرانی مجدد از تمامی نخبگان، دانشمندان و دلسوزان کشور ومسئولین حکومت می خواهم که ضمن تامل جدی به اوضاع نگران کننده کشور، اقداماتی را روی دست گیرند که سبب استحکام شیرازه وحدت ملی و اخوت اسلامی در کشور گردیده و از هرنوع حرکت منافی همدلی و همگرایی ملی جلوگیری گردد.
همچنان مردم ما تاوان زیاد دراثر گرایش های انحصارطلبانه ، قوم گرایانه و تندروانه پرداخته است و اگر بار دیگر این گرایش ها دامن گیر شود یقینا تمامی تر و خشک را با هم خواهد سوزاند.
پیشنهاد به علما و دولت مردان افغانستان دارم، بدون تردید، علمای گذشته ای کشور منادی حقایق اسلام در کشور جنگ زده و سوخته افغانستان بودند، قلوب عاشقان ارزشهای دینی، جهاد و آزادی را از شور ایمان بار ور نمودند و با توجه به پیشتاز بودن عالمان دین در حفظ ارزشهای دینی و استقلال کشور و کیان دین و ملت، از حکومت جمهوری اسلامی افغانستان می خواهیم که در تقویم رسمی کشور و نیز یاد بودها و زنده نگه داشتن خاطره و خدمات آنان مناطق، مراکز علمی و فرهنگی نام گزاری تا یاد آور خدمات آن عالمان دلسوز و بیدار گر در نسل های بعدی باشد که در این راستا همه به گونه ای مدیون و مرهون خدمات آنان هستیم.
آیه ای را که در آغاز صحبتم خواندم، امید وارم علمای بزگوار آن را سرمشق و سرلوحه برنامه های شان قرار داده و بدون ترس از هیچ قدرت و جریانی رسالتی را که به دوش دارند انجام دهند.