قرآن كريم، كتاب زندگي و سرچشمه آگاهي و بينش است، و اين كتاب حياتبخش، چون درياي مواج نور، از هر آلودگي بركنار است و همانند كوههاي سر بلند، فراز منديش قابل انكار نيست. قرآن كريم كتابي است كه با هيچ كلام و كتاب ديگر قابل مقايسه نيست و او برتر و بالاتر از هر سخني ديگري است و بيش از هزار و چهار صد سال پيش در فصاحت و بلاغت، عرب فصيح حجاز را متعجب و متحير ساخته، و انديشمندان را به انديشه وا داشته كه تاكنون هزاران تفسير وكتاب پيرامون آن نوشته شده و امروز نيز همچنان تازه و پر رمز و راز مي باشد. و تا حدي كه دانش و تمدن امروزي را به شگفت واداشته و دانشمندان عالم را به خود جلب كرده است. در عصري كه ما زندگي مي كنيم، از هر سو فتنه ها، آلودگي ها و انحرافات، فضاي جامعه را تيره كرده است، آسايش و آرامش روحي، راستي از جان بيشتر افراد رخت بر بسته و در چنين شرايطي برترين پناهگاه مسلمانان قرآن است، مشروط بر اينكه مسلمانان به اين كلام نوربخش الهي پناه آورند.
متأسفانه امروز بيشتر جوامع اسلامي از قرآن درك سطحي و محدود دارند، و به حقيقت آن توجهي نمي دارند، چنانكه گويي گرامي داشتن قرآن تنها در زيبايي چاپ و تزئين خط و تزئينات جلد وكاغذ آن است، رو پوش مخملي و بافندگي بر آن مي پوشانند و در طاقچه ها كنار آيينه اي اطاق جايش مي دهند، و مراقب‌اند غباري بر آن ننشيند، ولي مفاهيم آن قرن هاست كه در غبار فراموشي خفته است!!
آيا به راستي قرآن فقط يك شيئي عتيقه اي زينتي است؟
آيا احترام تنها اين است كه آن را با دو دست بگيريم و به آرامي بگشاييم و در برابرش به دو زانو مودب بنشينيم و پس از تلاوت ببوسيم و بر سر و ديده بگذاريم، اما دستوراتش را زير پا و اطاعتش را فراموش كنيم؟! و يا هنگام سفر از زير آن بگذريم و نيز در ازدواج آن را مهريه و جهيزيه دختران قرار دهيم، و يابراي چشم زخم، به گردن حيوانات و يا پشت شيشه اي موتر و همچنين بالاي درب خانه بياويزيم و يا در هنگام انتقال به منزل جديد قبل از ساير اثاث آن را وارد سازيم، و يا اينكه در زندگي روزمره براي اثبات خواسته هاي حق يا نا حق خود به آن سوگند ياد كنيم، و سرانجام در مجالس فاتحه وكنار قبرمردگان با اندوه به تلاوت آن گوش فرا دهيم، اما هيچ يكي از حقايق و دستورات قرآن را نگيريم و آنگاه دل خوش داريم كه آن را محترم شمرده ايم؟!
آيا آناني كه صبحگاه قرآن مي بوسند و بيرون مي روند، اما در بازار و اداره برخلاف گفته هاي قرآن، ربا و رشوه مي‌خورند، خون بيچاره گان را مي مكد، حقوق زيردستان را پامال مي كنند و از خيانت و دزدي باكي ندارند، زيرا قرآن را گرامي داشته است؟
آيا زن و شوهري كه مهريه و جهزيه اي شان به قرآن تبرك مي جويند، اما در نماز و روزه، حجاب و تربيت فرزند و تنظيم زندگي و ديگر وظايف پاي بند تعليمات قرآن نيستند، دوستدار قرآن محسوب مي شوند؟
آيا تلويزيون هاي دولتي و خصوصي كه مديران آن خود شان را پيرو قرآن مي دانند و آغاز برنامه هاي روز مره تلويزيوني تلويزيون ها، باتلاوت قرائت قاريان برجسته در كشور و نظام اسلامي انجام مي گردد و پس از ختم قرائت قرآن كريم، تلويزيون با مبتذل ترين برنامه ها به نشرات ادامه مي دهند كه باعث به انحراف كشانيدن جوانان مي گردد، آيا چنين مردم و نظام به اصطلاح اسلامي واقعاً به گفته هاي قرآن معتقداند؟
آيا آنانيكه در اطراف شيشه هاي پيش روي ملي بس شهري، آيات قرآن كريم را نصب مي كنند، در حاليكه مرد و زن را همانند گوسفند تا پايه دان سوار مي نمايند، در چنين وضع نگران هاي جوان در ميان زنان رفته و خودشان را با دختران و زنان نا محرم مي چسپانند، آيا اينگونه عياشي و خوشگذراني را مي توانيم به پيروي قرآن كريم ياد نماييم؟
متأسفانه همه اي اين موارد در واقع تظاهرو تشريفات به گرامي داشت قرآن است و عموماً از احترام راستين آن يا بي خبرند و يا شانه از دستوراتش خالي مي كنند.
از آن روز كه در احترام قرآن تشريفات جاي حقايق را گرفته وعمل به قوانين زندگي ساز آن از ميان رفت، شكوه مسلمانان نيز فروشكست و دشمنان بيدار كه سياست اسلام و مسلمانان را در پرتو قرآن ديده بودند، بر آن شدند كه جوامع اسلامي را از قرآن جدا سازند، و براي اين منظور، لازم بود فهم و شناخت قرآن را از ميان شان بردارند، و مسلمانان را به ظاهر قرآن مصروف بدارند، و در اين كه مسلمانان خواب رفته اي بي خبر از انديشه‌ي دشمن، نقشه ها را پذيرا شدند و آنقدر از واقعيت دور شدند كه به ظاهر پرداختند و به دستورات قرآن كريم عمل نكردند.
به اميد آن روزي كه به سوي قرآن باز گرديم و گذشته ها را جبران كنيم، و از تاريكي ها رهايي يابيم و با درخشش خورشيد قرآن، زندگي پر نور و با سعادتي را آغاز و آينده اي سالم و پر عظمتي را بنا كنيم.
و به اميد روزي كه مسلمانان دستورات قرآن كريم را سرمشق و سرلوحه‌ي زندگاني خود قرار داده و به آن عمل نمايند.
نويسنده:
سيدجعفرعادلي«حسيني»
منبع:
پامير نشریه شهر کابل – شماره 213 سه شنبه 21 قوس 1385