صحبت حجت الاسلام سید جعفرعادلی«حسینی» رئیس کمیسیون ارتباطات شورای اخوت اسلامی در همایش«سالروز شکست و اخراج اتحاد جماهیر شوروی» دوشنبه ۲۶ دلو ۱۳۹۴ خورشیدی در هوتل لاجورد شرق کابل.
سلام بر آن رزم آوران فداکاری که با سلاح ایمان، بزرگترین نیروی شیطانی جهان را از پای درآوردند.
قدرتی که آخرین سلاح ها و زراد خانه های پیشرفتۀ خود را، با پشتیبانیِ هوا پیما ها وبالگرد های جنگی اش برضد یک ملت تهیدست به کار انداخت، اما در برابراراده قوی این ملت، با فضیحت تمام به شکست مواجه شد.
سلام برآن حافظان دین وسپاهیان راستین وجنگجویان دلیر صف شکن، پاسداران مرزهای آزادی ووطن، که سکه افتخار فتح و پیروزی بزرگ، به نام آنها ضرب خورد.
سلام برآنهایی که از وجب وجب این خاک تر به خون، شجاعانه دفاع کردند ودر هرگام وهر بام وهر شام برگوش های خسته، آهنگ دلنواز رهیدگی نواختند وبرهر کوی وبرزن این میهن، حماسه های بی نظیر آفریدند.
سلام برآن عاشقان اسلام وبرآن حامیان مرز عزت وشرف و فخر وسربلندی!
سلام برآن مجاهد پاکباز وعزیزی که به خاطر حراست از ارزش های اسلامی، استقلال ، آزادی وحفظ ناموس وطن ومردم وتمامیت ارضی کشور، عاشقانه رزمید واز دادن هیچ نوع قربانی وقبول ایثار وفداکاری دراین راه مضایقه نکرد.
۳۴ سال قبل در ۶ جدی سال ۱۳۵۸خورشیدی اتحاد جماهیر شوروی سابق با لشکر کشی به سرزمین افغانستان تجاوز نمودند و سرانجام در اثر جهاد و مقاومت مردم مسلمان افغانستان شکست خوردند و ۲۷ سال قبل در چنین روزی، یعنی ۲۶ دلو ۱۳۶۷ خورشیدی نیروهای نظامی و متجاوز شوروی سابق از افغانستان اخراج شدند.
شکست ذلیلانه ارتش سرخ شوروی سابق در کشور نتیجه جهاد مقدس، فداکاری، قهرمانی، ایثار و قربانی مردمی است که در تاریخ کهن این سرزمین برای حفظ ارزش‌های اسلامی، ملی، استقلال و تمامیت ارضی میلیون‌ها شهید؛ زخمی و مهاجر در راه خدا تقدیم کردند تا چنین روز بزرگی یاد آور تاریخ بشریت باشد و به راستی که پیروزی جهاد افغانستان و شکست ابر قدرتی مثل شوروی، می توانست معجزه قرن باشد اما افسوس که کید دشمنانی چون آمریکا که طمع سیری ناپذیری در استعمار طلبی دارند و غفلت رهبرانی که به آسانی فریب دنیا را خوردند، نگذاشت تا این معجزه پایدار بماند و کارنامه های مجاهدین اصیل که با پای برهنه و شکم گرسنه در مقابل قوای سرخ جنگیدند قابل ستایش و افتخار است. اما افسوس بحال به اصلاح رهبران جهاد که به مجرد رسیدن به قدرت بر سر دارائی های عامه و هست و بود این کشور با هم درگیر شدند. در مکه رفتند و در خانۀ خدا با هم نشستند و سوگند یاد کردند که دیگر نجنگند. اما در بازگشت خاک کشور را چنان مورد تاخت و تاز قدرت طلبی و زور آزمائی قرار دادند که روی هلاکو و چنگیز را شستند. حاکمان و خود کامه گان قدرت در نتیجۀ کشمکشها و قدرت طلبیهای خود ویرانیها و قتل عام های فراوانی را در حق این ملت تحمیل کردند و کلتور و فرهنگ شر و فساد را از پاکستان به ارمغان آوردند. این رهبران ثابت ساختند که برای خدا نه بلکه برای ریا و مال دنیا مجاهدت کرده اند. در نتیجه زمینه را برای یک تجاوز خیلی گسترده تر مساعد ساختند. حالا این سرکرده گان جهاد از برکت نعمت ولینعمتان خویش غرق تنعم اند. فقط کارنامه های جهاد را بخاطر منافع شخصی خویش بحیث شعارهای عوام فریبانه مورد استفاده قرار میدهند و اصلأ از حالت مجاهدین گرسنه و پریشان و ورثۀ شهیدان (یتیم و بیوه زن) سرگردان، خبری ندارند و نمی خواهند باخبر باشند.
آمریکا برای تک قطبی بودن و ترس از قدرت شوروی سابق باید تلاش می کرد و منافع آن کشور در شکست این نیروها و اخراج از افغانستان بود که بریتانیا نیز برای اهداف طولانی مدت و حضور در منطقه و عربها نیز برای اهداف افراطی اسلام گرایانه خود پولهای زیادی را برای خروج نیروهای شوروی سابق هزینه کردند.
کسانی در جهان هستند که می خواهند جهاد افغانستان را تخریب و آن را به فراموشی بسپارند؛ اما مردم افغانستان باید افتخار این جهاد را به عنوان یک امانت به نسل های بعدی جامعه انتقال دهند تا آنها نیز به آن ببالند. مردم افغانستان باید تلاش کنند تا وحدت و یکپارچگی خود را در تمام سنگرها حفظ نمایند.
مقاومت مردم افغانستان که حدود یک دهه در برابر اتحاد جماهیر شوروی مقاومت کردند، تلفات بسیار زیادی را متحمل شدند و مهاجرین زیادی به سایر کشورها پناه بردند، ولی با همه این مسائل، تسلیم خواست و اراده روس ها نشده و توپ و تانک و طیاره های پیش رفته اتحاد جماهیر شوروی، اراده مردم افغانستان را نتوانست تسخیر کند، بلکه حضور مستقیم و بعد هم برخوردهای خشن روس ها، مردم را مصمم تر کرد و در این مسیر مردم جدی تر ایستادند و قیام مردم افغانستان علیه رژیم و نیروهای اشغال گر شوروی، قیام خود جوش بود. که بر اساس باور های دینی و روحیه وطن دوستی شکل گرفت. زمانیکه جهاد عینیت پیدا کرد، احزاب و گروه ها بوجود آمد، برخی از کشور ها شروع به حمایت سیاسی و تبلیغاتی و مالی مجاهدین نمودند، و این حمایت ها به حساب مقاصد و اهداف خود شان بود.
آنچه رویداد تاریخی ۲۶ دلودر تقویم ما رقم زد و باعث اخراج مفتضحانۀ قشون سرخ از کشور گردید همین جهاد و مقاومت بی امان مردم مسلمان افغانستان است که نه تنها شکست سیاست توسعه جویی شوروی وقت را زمینه سازی کرد بلکه عامل تضعیف و فروپاشی دیکتاتوری ۷۰ ساله رژیم کمونستی درجغرافیای خویش گردیده و زمینۀ استقلال کشور های آسیای میانه، اروپای شرقی و امریکای لاتین را نیز فراهم نمود.
عامل مهم دیگر هم اتحاد و همبستگی همه اقوام و ملیت های مردم مسلمان افغانستان بود که پیروزی ملت افغانستان بر ابرقدرت دنیا در آن زمان می توانست نگرانی هایی را در سطح بین المللی برای سایر نیروهای استعمارگر ایجاد کند و پیروزی این ملت ممکن بود سبب بیداری سایر ملت های تحت ستم دنیا شود و آن ها هم دست به قیام بزنند که چنین هم شد.
پیروزی مردم افغانستان سبب بیداری برخی ملت های تحت ظلم و ستم شد و آنان قیام هایی را علیه ستمگران سازماندهی کردند از اینرو دسایس مختلفی علیه افغانستان شکل گرفت تا این هویت بزرگ دینی- ملی را در نطفه خفه کنند و نگذارند که روحیه بیگانه ستیزی و استعمار ستیزی مردم افغانستان به کشورهای دیگر سرایت کند. آنان تلاش کردند که روحیه دینی اسلامی و انقلاب مردم افغانستان را به انحراف بکشانند تا دیگر نگران گسترش آن به کشورهای دیگر نباشند.
پس از پیروزی جهاد، مردم این کشور دچار مشکلاتی شوند و شخصیت ها هم نتوانند در تشکیل حکومت موفق عمل کنند و نیز برخی افرادی که در جهاد نقش داشتند اما از لحاظ اخلاقی ساخته نشده بودند بخشی از حکومت را در اختیار گرفتند که این خود مشکلات بیشتری را سبب شد.
مشارکت همه اقوام و ملیت های افغانستان در هر برنامه ای سبب موفقیت می شود و دولتمردان حال و آینده هم نباید این مساله را از نظر دور داشته باشند.
مردم افغانستان باید به این باور برسند که مهمترین عامل در تعیین سرنوشت خود و کشورشان خودشان هستند.