سعد ییا مرد نکو نام نمیرد هرگز
مرده آن نیست که نامش به نکویی ببرند
دنیا دار امتحان و همه ما به قضا و قدر الهی با خذوع و خشوع سر می نهیم ، انسان متقی و روحانی ارجمند که با کودتای 7 ثور 1357 به مبارزه علیه رژیم کمونیستی پرداخت و بر دستگیری های علماء، اندیشمندان و مردم متدین و محروم اعتراض نمود و سهم در قیام دلیرمردان مرکز بهسود ولایت میدان و ردک داشت.
حجت الاسلام ید محمدانورعارفی فرزند حجت الاسلام والمسلمین مرحوم سیدمحمدسرورکربلایی(ره) سال 1317 در سبزدرخت کجاب متولد شد. آقای عارفی دروس مقدماتی را نزد پدرش و حجج اسلام؛ حاج سیدعلی آخوند و حاج سیداسماعیل آخوند و آیت الله شیخ خانعلی خواتی در کجاب سفلی فرا گرفت، در آوان جوانی جهت ادامه تحصیل راهی کابل شده و از محضرت آیات عظام؛ شهید سید محمد سرور واعظ(ره) شهید شیخ محمدامین افشار(ره) و دیگران تلمذ نمود.
آقای عارفی در دوران جهاد علاوه بر تدریس دروس حوزوی، تبلیغ و بیان احکام در مناطق مختلف بهسود با حزب حرکت اسلامی فعالیت داشت، مشکلاتی که از سوی برخی اعضای احزاب و سازمانها به وجود آمده بود، با همکاری داکترشاه جهان نماینده فعلی مردم غزنی عازم پاکستان و از آنجا به جمهوری اسلامی ایران مهاجرت نمود، بعد از چند سال اقامت در تهران به حوزه علمیه قم از محضر آیات عظام و اساتید آن حوزه همانند؛ سید محمدشیرازی، مکارم شیرازی، شیخ موسی فقیهی و یثربی کسب فیض نموده است.
حجت الاسلام مرحوم سيّد محمد انور عارفی، همانند پدر بزرگوارش حجت الاسلام مرحوم سیدمحمدسرورکربلایی(ره) سخى و مهمان نواز و سالهای مدید عمرشریفش را در راه تبلیغ فرهنگ اهل بیت(ع) سپری و پس از تجاوز شوروی سابق به افغانستان در جهاد ملت مسلمان این کشور، حضور فعال داشته و چندی قبل در اثر مریضی که عاید حالش گردیده بود، بتاریخ 8 سنبله 1392 خورشیدی درجمهوری اسلامی ایران داعی حق را لبیک گفت و بسوی معبود شتافت.
شناخت و آشنائي که من از ايشان دارم، بر مي گردد به سالهایی که خوردسال بودم و تا این اواخر حضورا و از نزدیک با روحیات و اخلاق و رفتار این شخصیت بزرگوار آشنایی داشتم، به راستی که ایشان بعنوان شخصیت متنفذ اجتماعی در میان بستگان و آشنایان از موقعیت خوبی اجتماعی و خوشنامی برخور داربود.
مرحوم آقای عارفی(ره) در عرصه های اجتماعی آداب مردم داری، برخورد با اهل علم و اقشار مختلف جامعه و در برابر دوستان و مريدانش بیش از همه آداب و اخلاق اجتماعی را مراقب بود و آن را به خوبی رعایت می نمود ودر حقیقت ا و به تواضع و فروتني مشهور بود.
یکبار دیگر مصیبت فقدان آن مرحوم را به خانواده و تمامی بازماندگان و دوستان حجت الاسلام آقای عارفی(ره) تسلیت عرض نموده و از خداوند متعال برای آن مرحوم علو درجات و برای بازماندگانش صبر و اجر مسئلت مینمایم.
با احترام
سیدجعفرعادلی«حسینی»